Ho Chi Minh part 3

Daar zijn we weer.

Ditmaal toch weer in Ho Chi Minh, maar we zijn 2 daagjes de stad uit geweest.
Gistermorgen zijn we om 7.30 uur vertrokken richting de Mekong Delta. Daar aangekomen kregen we een zeer toeristisch programmatje voorgeschoteld. Met een boot naar de Mekong eilanden (Mekong is een lange rivier van 4909 km lang die van Vietnam naar Cambodja, Thailand, Laos, Myanmar naar China loopt). Daar aangekomen kwamen we eerst bij een snoepfabriekje aan waar ze kokos snoepjes maken. Daar zijn we 2 jaar geleden ook geweest, alleen nu op een ander stukje van de delta, echter nu was het behoorlijk commercieel. De kokosmelk wordt niet meer met de hand verwerkt, maar vooral door kleine machines. Vervolgens het inpakken van de snoepjes wordt nog wel met de hand gedaan, en daarna kon men door naar de winkel voor de snoepjes te kopen. En ja hoor, het toerisme komt behoorlijk op gang. Er was ook een kraampje waar men producten kon kopen van slangenleer, evenals slangenwijn. Dit is dus verboden om überhaupt mee te nemen, maar toch is er schijnbaar animo voor.
Kijken kijken en niet kopen dus.

Toen verder met kleinere bootjes. Daarna kwamen we bij een plek aan waar we met paard en wagen een stukje gingen rijden. Nu is dat op zich niet zo erg, maar de paarden werden dus puur ingezet om de toeristen een ritje te geven en zagen er dus niet echt bijzonder gezond uit. Dus verschillende pissige gezichten in de groep. Daarna gingen we naar een plek waar je met een slang om je nek op de foto kon. Je kon kiezen welke slang. Nou, aangezien dit toch wel aardig lijkt op de dansende beren in het oostblok zijn hier dan ook de meesten direct weggelopen uit protest. Maar ja, toch moet er natuurlijk weer iemand met zo’n slang op de foto. Je houdt het niet tegen.

Vervolgens gingen we in nog kleinere bootjes (4 personen) een stukje binnendoor varen. Het leek net de aziatische versie van Venetië. Sommige bootjes kregen zelfs de mensen een Vietnamees hoedje op, hoe toeristisch kun je het maken.

Terug in de boot naar de lunch. Hier kregen we de ‘Elephants Earfish’ weer voorgeschoteld. Een vis die lijkt op een plat olifanten oor, vandaar deze naam. Maar ditmaal mochten we niet zelf de loempia’s vouwen, maar werd het voor je gedaan. Dus toekijken en eten.

Daarna weer met de boot terug naar de bus. Na zo’n 2 uurtjes rijden zijn we dan aangekomen bij de ferry. Een veerboot waar je naar de grootste stad in de Mekong delta kunt varen. Maar ja, daar aangekomen stond er een mega-file (jaja, de Peking express deelnemers zouden daar niet blij mee zijn).
Dus toen zijn we met de hele groep uitgestapt en had de reisleidster geregeld dat we dat stuk met een klein bootje af legden en zelf dus niet over de ferry hoefden.
Dat was wel geinig, maar ja, straatlampen hebben ze hier niet, dus het is opletten in het pikke donker langs de waterkant en dan maar op goede vertrouwen je voet neerzetten en hopen dat het een stuk beton is en niet het water.
Maar ja, alles is goed gegaan. Wat ook weer bizar was, was dat dit hetzelfde stukje was waar wij 2 jaar geleden ook geweest waren. Toen stonden er nog kinderen langs de waterkant te zwaaien. Nu was het handje iets anders gedraaid en hielden ze dus hun handjes op om iets te krijgen. Jammer, want dit verpest het wel een beetje.

Dat bootreisje was wel weer een avontuur. Die boten hebben namelijk geen verlichting. En de monding waar wij dus over moesten steken is dus druk met grote ferry’s, vrachtschepen (niet zo groot als bij ons, maar evengoed een stuk groter dan onze boot) en kleinere vissersbootjes. Dus een mannetje voorop die dan soms met een zaklampje moest schijnen of er iets te zien was. En op een gegeven moment was het wel spannend. Uit het niets verdwijnt er een grotere sampan met daarnaast nog een grotere. Alleen die was pas vrij laat te zien, dus toen nog meer even gas erbij en net op tijd de boot ontweken.
Dus daarna zag je toch dat het mannetje wat nerveuzer werd en toch wat meer met zijn zaklamp ging zwaaien om te kijken of er iets aankomt.

Maar ja, goed aangekomen dus.
Daarna zijn we meteen gaan eten, want de koffers waren er nog niet.

En eindelijk een zachter bed, het bed wat we in Ho Chi Minh hadden was net een plank, dus echt veel geslapen heb ik daar niet.

Vandaag dan om 7.30 uur met kleinere bootjes (4 personen en een vrouwtje wat roeide/de motor bediende) richting de drijvende markt vertrokken. Dit was dezelfde markt als 2 jaar geleden, alleen ook hier is het stukje toerisme ingetreden. Kon je 2 jaar geleden nog rustig er tussen varen, kwamen er nu al bootjes naar je toe met kleine kinderen erop (die doen het altijd goed bij toeristen) of we iets te drinken wilde kopen. De kinderen lagen half te slapen en als er toeristen in zicht waren, werd er door papa of mama geschreeuwd en moesten ze op commando zwaaien en ‘hello’ roepen.

Na de markt zijn we dan toch een nog onbekend stukje Vietnam in gegaan. We zijn verder de delta in gegaan met de kleine bootjes, waar de gemiddelde toerist niet komt. Dat was wel mooi, je vaarde zo tussen de rimboe en we hebben dus veel authentieke foto’s kunnen maken. Daar zijn we ook een tussenstop gaan maken bij een familie die ons verschillende soorten fruit lieten proeven.
Ook wilde onze roeivrouw extra gastvrij zijn door voor ons bloemen langs de kant te plukken. Wel vanuit de boot dan. Wij kwamen erachter toen we bijna de struiken invaarden en plotseling de boot gigantisch naar links hing. Dus wij waren (behalve nog 4 anderen) de enigen die vereerd waren met een exotisch bloemetje.

Dit was een mooi stukje varen en er zijn dus veel foto’s op mijn memory card bij gekomen (gelukkig heb ik nog voldoende over);-).

Na de boottocht zijn we teruggegaan naar het familie restaurantje (waar we de avond ervoor ook gegeten hadden – de hele familie werkt mee – oma kookt en de kleindochters serveren) om nog een broodje te eten.

Daarna zijn we weer met een grotere boot naar de bus gegaan en weer terug gereden naar Ho Chi Minh. Daar aangekomen was de spits al in volle gang (lees een wirwar van brommertjes) en toen kwamen we rond 18.30 uur bij het hotel aan. Even een taxi richting het centrum genomen en weer lekker gegeten en nu weer terug in het hotel.

Morgen vertrekken we om 6.30 uur vanuit het hotel (willen voor de spits Ho Chi Minh uitzijn) richting NhaTrang, een badplaatsje. Dit zal ook wel behoorlijk al veranderd zijn, maar daarna begint voor ons de ‘nieuwe’ reis, dus ben benieuwd. Het wordt een lange rit, 450 km, maar de snelwegen zijn dan niet zoals bij ons. Soms moet je uitwijken want dan liggen de pinda’s te drogen op de snelweg, gni gni gni :-)

Nou, jullie weten weer genoeg. Tot de volgende keer maar weer.

Groetjes
Marjo