Home Sweet Home

Zo, inmiddels schrijven we dit blogje weer als we de eerste werkdag erop hebben zitten. Jaja, vliegt voorbij he en de bank moet weer gespekt worden.

Nou, de laatste keer was met de regenbui in Flores.
De strandgangers die dag waren behoorlijk verregend, ach is tenminste weer lekker fris.
's Avonds zijn we met de hele groep een hapje gaan eten.
De dag erna weer op reis, rijden, rijden, rijden en nog eens rijden.
Via de korte weg om ook land 4 aan te tikken, Belize. Een oud Engelse kolonie, en het is dan ook vreemd dat het kleine land omsloten door Spaanstalige landen vervolgens Engelstalig is.
Na eerst de grens te zijn gepasseerd, men houdt hier van stempels en bureaucratie moesten we zo snel mogelijk weer de bus in. Nieuwe regel, als je geen Belize inwoners hebt als chauffeur of reisleider, maak dan dat je zo snel mogelijk weg komt. En wij hadden een Nederlandse reisleider en een Guatemaleense bus en chauffeur. Dus na een middagpauze en het prachtige Belize landschap via de bus te hebben bewonderd (en een airco die het in de bus niet meer deed, dus lekker warm) kwamen we rond 15 uur aan bij de grens naar Mexico en daar mochten we eerste USD 15 afrekenen aan Belize en toen door naar de corrupte Mexicanen.
In een rijtje 1 voor 1 door de grenscontrole. Mochten we weer op een knopje drukken en als dat rood werd, dan moest je koffer binnenste buiten worden gekeerd. Ik had ditmaal groen maar degene voor mij had pech en mocht alles uitpakken.

Toen we weer in Mexico waren mochten we ook de klok weer een uur terug zetten want dat is een andere tijdzone. Blijft vreemd als je geen vlucht er tussen hebt, maar gewoon op een rechte weg plotseling een uur eerder zit.

's Avonds sliepen we in het dorpje Chetumal. Aan de kust, maar verder een typisch Mexicaans stadje. Was niet heel veel te beleven dus een soort mini-afscheidsetentje met Pina Colada's weer terug naar het hotel.

De dag erna op weg naar Playa del Carmen, een soort beloning van het actieve stukje. Zon zee en strand.
Om 13 uur waren we dan ook daar en werd ik samen met nog 3 anderen afgezet in ons upgrade hotel, een 4-sterren all-inclusive...jaja lekker niets doen.
Althans voor de uren erna.

Een sjiek hotel met een heerlijk zwembad. Nadat we ons all-inclusive bandje om kregen eerst even een hapje gegeten. En het was nog niet eens druk. Voldoende strandstoelen en voldoende eten en rustig ook nog. Ik was al bang dat je om 8 uur je stoel moest reserveren met je handdoek, maar was gelukkig niet nodig.
De anderen zijn nog naar het centrum gegaan voor een afscheidsetentje maar ik heb afgehaakt aangezien ik de dag erna weer om 6.15 uur paraat moest staan.

Want daar had ik via Nederland al een snorkeltochtje geboekt...en wel met de walvishaai. De grootste van de haaiensoorten, geheel onschuldig verder.

De gemiddelde walvishaai meet ongeveer 8 m, maar er zijn er gevonden die wel 15 m lang waren. Zo'n groot exemplaar weegt ongeveer 15 ton. Vrouwtjes zijn gemiddeld groter dan mannetjes.

De walvishaai heeft een brede en platte kop. De bek bevindt zich vooraan, niet onderaan de kop zoals bij veel andere haaien, en is net zo breed. Hij bevat 300 rijen kleine tanden, in totaal zo'n 3000. Deze lijken echter geen functie te hebben (zie onder).

Om 6.30 uur was het busje er en 1 meisje van onze groep ging ook mee, gezellig met zijn 2-en.
Dit was namelijk niet via de reisorganisatie geregeld, maar zelf via internet.

Meteen werd ons een strip pillen aangeboden, tegen zeeziekte. Het sterke advies deze toch maar te nemen, dus hebben we dat dan ook maar gedaan.
Na een goed uur rijden en eerst nog iemand oppikken van Cancun (26 km lang alleen maar 5-sterren resorts, heeft verder weinig met Mexico van doen) kwamen we aan bij Punta Sam een kleine haven.
Daar werden we gekoppeld aan Katrin, onze gids, een meisje uit Duitsland.

Wij zaten met zijn 10-en op de Engelstalige boot, 5 Amerikanen, 2 Duitsers en in totaal 3 Nederlanders.
Het kon een uurtje varen zijn, het kon ook 3 uur varen zijn en als je pech had helemaal alleen maar varen (vorig jaar 4 keer voorgekomen dat ze niet gespot zijn).
Nou, wij hadden geluk want na zo'n 40 minuten stuiteren met zo'n bootje op open water (geen spijt van die pil tegen zeeziekte, de Amerikanen wilde niet en hingen dan ook over de boot met een lijkbleek gezicht...no mercy) kregen we de locatie door want ze waren gespot.

Stukje varen nog en zie ik daar zo'n 30-40 boten aan de horizon verschijnen. Allemaal kleine bootjes, maar ach ik zag de bui al hangen. Tot we dichterbij kwamen en overal de vinnen van de haaien uit het water zagen steken.

Per 2 + 1 begeleider gingen we het water in. De bedoeling was om voor de haai te springen zodat ie recht op je af komt en dan zwemmen zij wel links of rechts van je. Als ie dan boog kon je proberen met de haai mee te zwemmen op minimaal 2 meter afstand. De zwenkstand van de staart is namelijk 3 meter breed, 1,5 mtr per zijde.
Nou, als je de eerste keer in het water springt gieren de zenuwen door je keel.
Maar eenmaal in het water...wow!

Die dieren eten vooral plankton en kleine visjes. Verder niets. Ze zweven als het ware door het water, de ene 7 km per uur en de ander dobbert een beetje door het water.

De eerste keer is nog wennen, aan het water, het snorkelen en de vissen natuurlijk. Maar de 2de keer al de smaak te pakken.

Omdat de Amerikanen afhaakten omdat ze zich niet lekker voelden....ach gossie...dan gaan wij wel vaker hoor.
Zo gezegd zo gedaan, dus heb ik nog een duik extra gemaakt.

De 3de duik hebben we echt een mega beest gezien en toen waren we aan elkaar gewend dat onze kapitein al vroeg of we geen angst hadden toen die grote bek recht voor ons was...uuuhhh nee hoor. Prachtig, het dier zoeft gewoon naast je heen en hebben we nog een stuk mee gezwommen.
Als je het niet meer bijhoudt laat je die gaan en daar was vaak de volgende al en kon je weer mee zwemmen.

En als bonus nog een manta-rog gezien. Vorig jaar vele roggen en dit jaar was dit pas de 5de en die heb ik dus gezien.

Prachtig!!
De laatste duik nog met mijn reisgenootje en die was ook geweldig. Relaxed met zijn 2-en naast die reuzen.

Daarna terug de boot op en stukje varen naar een ander rif met gewoon koraal en visjes. Daar even rondgedobberd terwijl de kapiteit de lunch klaarmaakte, verse vis ceviche (voor de Peru gangers wel bekend) en Nacho Chips met Guacamole saus..yum yum.
Toen terug in de boot nog een klein stukje varen en op steenworp afstand van een eilandje in de zee, met het eten op een reddingsvest als tafeltje, heerlijk geluncht.
De zee is daar echt azuurblauw.

Toen weer terug en weer met het busje terug naar Playa waar ik rond 17 uur weer in mijn hotel was.
's Avonds lekker bij de Italiaan gegeten en de dag erna om 7.30 uur terug naar het vliegveld.
Van Cancun naar Houston en van daaruit naar Amsterdam. Alles goed gegaan en al met al was ik rond 11.15 uur weer lekker terug in Grubbenvorst.

Een reis met heel veel indrukken, en een pittige qua reistempo. Nu dus lekker bijkomen op het werk....ahum.

Dat was ie weer.
Tot de volgende reis!