Expeditie Robinson

Terug in de bewoonde wereld. Nou, het was me het avontuur wel.

4 dagen geleden zijn we dus rond 22.00 uur met de nachttrein richting Sapa gereden. Dat was al een avontuur en de gids had voldoende alcohol in geslagen, dus echt veel geslapen hebben we niet. De trein op zich was al een avontuur zelf. We hadden coupes van 4 personen en lakens waar je niet wilde weten hoe lang die al niet gewassen waren. De trein 's nachts hobbelde behoorlijk en de Vietnamezen maken er een hobby van om zoveel mogelijk de trein op en neer te lopen, ze bleven door de gang lopen. Maar wij mochten niet klagen, want zij hadden houten bankjes in de laagste klasse, terwijl wij nog enigzins op bedden lijkende coupes, hadden. Nee, we zaten nog lang niet in de meest luxe klasse.

De wc veranderde langzamerhand in een ondergelopen stinkhok, want de Vietnamezen kwamen bij onze couchette omdat die, vergeleken met de rest, nog het schoonste was (lees, broek opvouwen zodat deze de rond niet raakt, dichte schoenen aan en hangen).

Nou, rond 6.00 uur goed en wel aangekomen zo'n 450 km verderop. Toen een simpel ontbijtje (broodje met jam) en toen met een klein busje naar boven naar Sapa gereden. Het busje was eigenlijk wat te klein voor het beetje bagage wat we hadden, dus dat werd proppen.

Afijn, rond 10.30 uur kwamen we in het dorpje Sapa aan. Dit ligt op zo'n 1600 mtr hoogte en hier wonen de etnische minderheden. Bergstammen die prachtige klederdrachten aanhadden, het was dus ook een sport om de hele serie bij elkaar te krijgen (de zwarte H'mong, met rode hoedjes, met blauwe hoedjes, met rode hoedjes maar meer op elf-lijkende hoedjes, etc).

Daar in het hotel aangekomen (jaja, kon beter buiten slapen, want het was een beetje afzien in het hotel, er was me per ongeluk iets onder het bed gerold en daar was al zo'n 2 jaar niet meer gepoetst, aaaahhh) hebben we nog even geslapen en 's middags geluncht en naar een waterval gelopen. Toen begon het behoorlijk te regenen en omdat het nog een hele klim omhoog zou zijn, zijn we achterop een brommertje omhoog gegaan. Wel geinig, leek net Peking Express.

De dag erna hebben we het dorpje rondgelopen en alles aangekeken. ;s Middags met een jeep richting de bergdorpen verderop gegaan, waar we een hele wandeling gedaan hebben, samen met de bergvolkeren die toch proberen om bij jou hun eigen gemaakte spullen te verkopen (same, same but differen). Alleen ze snappen niet dat als je bij 1 iemand wat koopt, waarom je niet bij alle andere 15 ook wat koopt. Wel een geinig gezicht als er weer een niets vermoedende toerist aan komt wandelen...mister, you buy from me?

Toen 's avonds weer terug naar de nachttrein. Er bleek wat fout te zijn gegaan met de reservering. Waardoor dat de helft van de groep, waaronder wij, in de laagste klasse van de slaapcouchettes terecht kwamen. Dat was letterlijk te vies voor woorden en was alleen een keiharde plank en absoluut geen ruimte om zelfs je rugzak neer te zetten. Onze reisbegeleidster is toen ook behoorlijk pissig geworden en heeft wat Vietnamezen omgekocht om ons in de volgende klasse (wat voorheen simpeltjes leek, was nu opeens gigantische luxe (en in Nederland zou ik hier dus ook al niet slapen)). Omdat iedereen toch al moe was, is het hier niet laat geworden. Alleen de machinist had ongemakkelijke schoenen aan, want hij bleef continue op de rem duwen (en dan meer van die noodstops). Dus hoeveel slachtoffers gevallen zijn, weten we niet, maar wij zijn in ieder geval veilig aangekomen. Op het station aangekomen, zijn we meteen met de bus vertrokken richting de andere kant van Hanoi, ook bergachtig. Het dorpje May Chau. Hier hebben we een nacht in een paalwoning geslapen. Vergeleken met waar we de afgelopen 3 nachten geslapen hadden, was dit echt luxe. Er was zelfs 1 douche met warm water en de wc's waren enigszins schoon.

Daar hebben we nog een wandeling gemaakt tussen de rijstvelden en een steenfabriekje bezocht.
's Avonds een muziekvoorstelling gekregen van de dorpsbewoners en waagden de ouderen van de groep zich aan ' brandend zand' als tegen bedankje. Hadden ze beter niet kunnen doen, want volgens mij vonden ze (en wij ook niet) het niet echt prachtig).

Daarna is iedereen wel richting zijn dunne matje en klamboe tegen de muggen gekropen in de grotere slaapzaal. Echt geslapen heb ik niet.

Vanmorgen zijn we richting Hanoi gereden waar onze koffers worden opgehaald om over een half uurtje weer door te rijden naar Halong Bay. Ook mooi lijkt me, maar ik hoop niet al te veel toeristenbootjes.

Verder hebben wij gigantische mazzel met het weer. We hebben eigenlijk weinig regen gehad, maar zijn wel door het overstroomde gebied gereden (het meeste was al weg, maar de rijstvelden waren nog steeds overstroomd). Een kerkhofje was zodanig overstroomd dat alleen de puntjes van de grafstenen nog te zien waren, dus de lijken daar houden het niet droog.

Zo, dat was in het kort wel een beetje het avontuur van de afgelopen 4 dagen.

Morgen Halong Bay in op de boot, daar zouden we nog even in het water kunnen springen.
Dan nog een dag Hanoi en dan weer terug.

Nou, ik hou jullie wel op de hoogte, want ons hotel in Hanoi heeft internet (maar dat is dan ook echt de enige luxe die er is, want het is meer een afwerkplek voor hoertjes als je het zo ziet).

Groetjes
Marjo