Kedeng kedeng

Zo, nog eventjes tijd doden want over een half uurtje gaan we richting nachttrein.

Ons hotel heeft niet veel, maar internet hebben ze wel. Volgens mij meer voor het personeel want ze zitten continue te chatten.

Vanmorgen zijn we eerst richting ome Ho gegaan, ofwel Ho Chi Minh. Ho Chi Minh (19 mei 1890 - 2 september 1969) was een Vietnamees revolutionair en politicus. Gedurende zijn leven heeft hij gebruikgemaakt van vele namen en door de Vietnamezen wordt hij ook wel "Bác H" (Ome Ho) genoemd. Hij was oprichter van de Viet Minh, minister-president van Noord-Vietnam in 1954 en president van Noord-Vietnam van 1954 tot 1969.

Hij ligt hier 'ter inzage' in het mausoleum, echter in november is hij 'even niet thuis' want dan is hij in onderhoud. Dus alleen de buitenkant van het mausoleum gezien. Wel zijn we naar zijn woonhuis gegaan, vanwaaruit hij eigenlijk de Vietcong oorlog geleidt heeft. Hij heeft het einde zelf niet meegemaakt, maar 3 telefoons die hij gebruikte zijn legendarisch.

Dus daar wat rond gesnuffeld en we konden zelfs een borstbeeld van ome Ho kopen. Maar zo'n knappert is het niet, dus ik heb hem maar fijn laten staan.

Daarna zijn we naar het Koto restaurant gegaan (kwamen we min of meer toevallig bij uit). Dit is een restaurant waar alleen maar jongeren werken die ze letterlijk uit de goot gehaald hebben. Ofwel kansloze jongeren krijgen hier een 24 maanden durende opleiding die begint met medische en hygiëne educatie en ook de manier van leven. Daarnaast krijgen ze engelse les en les in de horeca, zodat ze later een goede baan in restaurants / hotels kunnen hebben. Als ze het goed doen, krijgen ze ook nog een fiets cadeau. Zij werken in die restaurants terwijl ze halverwege het programma zijn. Heel indrukwekkend.

Daarna zijn we naar de tempel van de literatuur geweest. Een mooie tempel, maarja, het is hier ook ' same same, but different' ofwel als je er 1 gezien hebt, dan heb je ze eigenlijk allemaal wel gezien. Volgens mij is dat in Thailand ook sterk het geval.

Daarna terug richting de wijk van het hotel gegaan en daar nog voor iemand van de groep een rugzak gescoord.

Terug naar het hotel waar we onze tassen hebben klaar gemaakt voor de nachttrein. Grote bagage wordt opgeslagen, dus nu letterlijk ons survival pakketje klaar gemaakt.

De zoute pinda's liggen al in de rugzak.

Net nog even een restaurantje ingedoken, jaja, het zal bijna helemaal vol. Nu is dat niet zo moeilijk als wij met 5 personen zijn en ze maar voor ongeveer 10 personen plek hebben, maar ja, het vult wel (zowel de zaak als het eten).

Vanmorgen regende het, maar overdag hebben we maar 1 buitje gehad. De voorspellingen zijn goed, dus dat gaat helemaal goed komen.

Taxi's zijn hier een nieuwe rage, hier rijden dus gigantisch veel oplichters rond. Kost een rit normaal van het hotel naar het mausoleum zo'n 50.000 Dong (Eur 2,-), vragen ze nu 200.000 - 500.000 Dong (nog niet veel, maar het principe geldt dan dat het toch wel veel te duur is). Dus ze hebben ons maar medegedeeld alleen met betrouwbare taxi's te gebruiken.
Onze taxi van vanmorgen had ook een versnelde kilometer teller. Binnen 5 minuten hadden we volgens de teller al 5 kilometer gereden terwijl we maar zo'n 30 km per uur reden. Yeah right, dus niet. Dus toen hadden we de chauffeur toch maar duidelijk gemaakt dat hij echt niet kreeg wat er op zijn metertje stond. Toen was het geen probleem!!!!
Dus op de terugweg, maar de betrouwbare taxi gebruikt. Kost stukken goedkoper (met 5 personen Eur 2,- voor een rit van ongeveer 20-30 minuten).

Zo, nu ga ik stoppen. We gaan nog even een 'bakkie' doen bij deHighlands, de Vietnamesche versie van de Starbucks. Daar hebben ze heerlijke verse smoothies. Ik verwacht dat we dekomende dagen niet zo veel lekkere tentjes tegen komen.

Nou, groetjes en tot de volgende keer maar weer.

Marjo