Home sweet home

Zo, nu maar eerst een berichtje, inmiddels al vanuit het koudere Nederland.

Sinds het laatste verslag is eigenlijk alles via een sneltrein vaart gegaan, dus of geen tijd, of geen internet.

Maar waar was ik gebleven.....
Oh ja, de dag nadat ik mijn laatste verslag geschreven had, zijn we 's morgens richting de Everglades gereden, een heel groot moeras gebied waar je vooral niet moet gaan picknicken langs de weg ivm slangen en alligators (soort krokodillen).

Daar aangekomen zijn we even het nationaal park ingereden maar zijn we weer terug gegaan om het typische toeristische ding te doen, ofwel naar de alligator farm om een baby alligator vast te houden en ook om een tochtje door de Everglades met de airboot te maken, zo'n bootje met zo'n grote propellor achterop. Stelde niet zo heel veel voor, maar ja moet het toch gedaan hebben.

Daarna zijn we in de middag weer terug richting Miami gegaan, eerst naar het vliegveld om onze huurauto in te leveren. Je kunt zo weinig doen met zo'n auto aan boord ;-)
Ik wens degene die onze auto moest poetsen veel succes, want die zag eruit...mega veel vliegen erop die we onderweg tegenkwamen, echt superveel. De hele voorkant was zwart.

Toen met de taxi van het vliegveld naar ons hotel in Downtown Miami, niet op Miami Beach omdat Downtown wat dichter bij de cruise terminal ligt.

Daar hadden we die avond bij het Aventura Mall, een mega groot winkelcentrum en dan bedoel ik ook megagroot, om bij de Cheesecake Factory te eten. Een leuk adresje met superlekker, superveel eten voor weinig geld. Daar troffen we nog 7 andere Nederlandse meiden, sommigen waren al in Miami en sommigen waren die middag aangekomen. Was gezellig en daarna nog wat geshopt.....heeft geld gekost, want ze hadden veel leuke dingen en aangezien de Dollar wel heel gunstig staat....je kunt de rest al raden.

Toen terug naar het hotel waar inmiddels al meerdere fans aangekomen waren. 's Morgens nog even ontbeten en rustig aan richting de cruise terminal gegaan. Daar aangekomen stonden de wachtrijen al klaar en moesten we eerst inchecken, door douane, etc.
Rond 13.00 uur waren we aan boord van de Carnival Destiny.

Een mega cruiseschip waar 2600 man oppassen, in dit geval waren het echter zo'n 2400 vrouwen en 200 mannen want het was geen gewone cruise maar een cruise met onze favoriete popgroep, New Kids on the Block, nee niet die van Maaskantje, maar de echte.

Het is vreemd om uit te leggen aan diegene die nergens echt fan van zijn, dus dat ga ik ook vooral niet proberen.

Maar zo'n 20 jaar geleden was NKOTB (New Kids afgekort) de eerste boyband en zeer populair over de hele wereld. En ook ik werd bevangen door het virus om het zo maar te zeggen.
Ik was helaas te jong om naar het concert te mogen, maar heb de schade inmiddels al ingehaald.
De groep is zo'n 20 jaar stil gebleven en zo'n 3 jaar geleden volgde er een reunie van de groep. De bandleden hebben inmiddels allemaal hun eigen dingen opgebouwd, zo is er een een makelaar geworden, de andere heeft een vliegtuig firma opgebouwd, 2 hebben een solo carriere opgebouwd in de muziek waaronder ook eentje in musicals op broadway heeft gespeeld en waarschijnlijk de meest bekende is Donnie Walhberg die in verschillende Hollywood films speelt en een bekende broer namelijk Mark Wahlberg heeft.

Nou, die reunie was onverwacht, maar heeft het vuurtje weer behoorlijk aangewakkerd en het leek wel alsof alles 20 jaar terug ging.
Er werd een nieuwe cd uitgebracht en concerten kwamen eraan. Zo'n 2 jaar terug zijn ze ook naar Europa gekomen waaronder UK, Nederland en Duitsland. Ik ben toen naar het concert in Amsterdam gegaan en ook naar Dusseldorf waar ik ze voor het eerst tijdens een korte M&G ontmoet heb.
In Nederland is er niet veel bekendheid aangegeven en helemaal geen promotie gemaakt, maar desondanks hebben ze in de HMH in Amsterdam een mooi concert afgegeven.

Via Hyves ben ik toen in contact gekomen met een aantal andere fans, waarvan een klein aantal nu ook tot mijn vriendinnenkring horen. Verschillende meiden met verschillende karakters, maar toch dezelfde passie.

Maar zoals de Tros geregeld boottochtjes over de Rijn regelt, houden de NKOTB een cruise die naar de Bahama's gaat. Het verschil is zichtbaar...toch. Dan zou je sowieso al weten van wie je fan zou moeten zijn ;-)

Vorig jaar ben ik ook naar die cruise gegaan, ik kon toen iemands plek innemen. Wel vreemd wat het jaar ervoor was de 1ste editie en toen riep ik hard dat ik het nooit zou doen.
Maar vorig jaar is supergoed bevallen en daarom dit jaar weer gegaan, maar nu iets meer tijd ervoor uitgetrokken om ook iets meer van Florida te zien.

Enfin op de boot zijn concerten, spelshows en heb je kans dat je de bandleden gewoon op de gang tegenkomt.
Wel vreemd want 20 jaar geleden was het iets heel onwerkelijks en nu kun je er zo bij in de lift stappen. Het gaat er nu ook relaxter aan toe, niet dat puber gedoe, alhoewel er toch nog mensen zijn die nooit volwassen worden in dat opzicht.

De zaterdag zijn we naar het Bahama eiland Half Moon Cay gegaan. Een klein eiland waar maar weinig mensen wonen maar wel een echt bounty strand ligt. Daar hebben we lekker gezwommen in de zee, lekkere BBQ (al was mijn hamburgertje wel aangebrand) gegeten en 's middags was er een concert op het strand. Een niet alledaagse setting dus.

Iedere avond waren er themafeesten en ging het feest tot in de vroege uurtjes door. Dus het langste qua nacht hebben we 4 uur geslapen (en dat was ik, want sommigen hebben het korter gemaakt, maar ik word ook een jaartje ouder..hihi).

Op zaterdag zijn we toen naar Atlantis gegaan op het eiland Nassau. Als er iets in beeld komt van de Bahama's, dan is het dat wel. Een mega groot hotel met een mega groot waterpark erbij. De kamer die de hotels verbindt kost USD 25.000 per nacht en moet je maximaal 4 nachten boeken....mocht je dus echt van je geld af willen...that's the place to go.

Maar ja, ik heb niet zoveel, dus daarom ben ik alleen naar het waterpark gegaan. Met 2 busjes (zo'n 20-25 mensen zijn we richting dat park gegaan. Anderen hebben ene relaxed dagje ervan gemaakt door op het schip te blijven of eventjes te winkelen. En sommigen kwamen het schip niet af want ze wilden de bandleden niet missen.

Hadden die even pech.....en wij super geluk.
In het waterpark hebben we vanalles gedaan en hebben Nancy en ik ook de spectaculairdere waterglijbanen geprobeerd, die waarvan je eerst je badpak uit je reet moet halen (sorry voor taalgebruik) voordat je boven komt omdat die zo hard gaan dat alles omhoog schiet. Bikini dus ook niet aan te raden, want die schieten wel eens af heb ik me horen vertellen.

Eentje ervan werd je in een tunnel onder water geschoten en ging je door een tunnel waarlangs haaien zwemden. Door de vaart en bijbehorende opspattend water kon je echter niets zien, dus zijn we ook via de langzamere glijbaan gegaan waarin je in zo'n tubes ligt, rubberen waterbanden. Daar kwam je ook door een andere tunnel langs de haaien en kon je alles rustig bekijken.

Hapje gegeten en toen weer terug het water in, het was behoorlijk warm.

Daar aangekomen wou Annet een rondje door de Lazy River, een stroomversnellingsbad waarbij je langs het hele park kwam en je op deze tubes lag. Soms een extra stroomversnelling en op 1 plek kon je ook richting de wildere richting gaan waar je een drop maakte of juist omhoog geschoten werd met je band. Als je dat niet wilde kon je ook linksaf en rustig via de gewone stroomversnelling verder gaan. Voor ieder wat wils dus. Omdat het park zo groot is, is dat traject dus ook groot en doe je er zo'n 30-45 minuten over voordat je helemaal rond bent.
En alhoewel we er wel grapjes over maakten dat de bandleden naar het park zouden komen, bleken we toch akelig dicht bij de waarheid te zijn.

Toen wij eigenlijk net klaar waren met ons rondje (wij hadden onze spullen in een rustiger stukje van het park liggen) en we bij onze plek kwamen om uit te stappen, stapten net Jordan, Jon (met partner) en Joe in samen met Jared Paul (manager) en Jared Siegel (degene die alles qua promotie regelt).
Eerst dacht ik dat Nancy een grapje maakte, maar ik zag al snel genoeg dat het waar was.

Dus dan doen we gewoon nog een rondje....toch?

En ja hoor, we kwamen er dus midden in, dus zij zagen aan onze armbandjes (beetje a la all inclusive dingen) dat wij op de boot zaten en gingen dus een gesprek aan met ons.
Ze hebben ons dus gezegd dat ze in 2012 pas naar Europa komen, dus dat is goed nieuws voor de thuisblijvende fans.
Nancy en Annet zaten in een 2 persoonsband, Simone en Anja ook en ik in een 1-persoons band.

Dus ook gehad over het waterpark en de aankomende splash, etc etc. Kortom het was gezellig en vreemd om in zo'n setting plotseling oog in oog met je idool te staan, of eigenlijk te drijven.

Zo'n stroomversnellingsbad is leuk, maar je moet wel in de goede stroming zitten. Als je er langs zit, dan drijf je niet veel en blijf je stil ronddobberen.
Op 1 punt ging de stroomversnelling zich draaien en kon je op zo'n dood punt terecht komen.

Toen we daar dus kwamen ging het Jon niet snel genoeg en die springt uit die band en duwt zijn band de goede kant op....echter hij pakte ook de mijne vast en schoof mij dus ook door.
Zelfde bij Nancy en Annet. Helaas Simone en Anja kwamen achter te liggen.

Toen kwamen we bij de splitsing waar je richting het wildere stuk kon gaan, maar ook via het rustigere. Omdat we hun dus al uitgedaagd hadden om naar het spannendere stuk te gaan, wilde iedereeen rechts, dus was het even druk.
Joe zat op het linkse stuk, maar werd toen toch rechts opgeslingerd door de badmeester, maar helaas hadden Simone en Anja de pech dat ze linksaf gegooid waren, maar doordat Jon ons erbij had geduwd, zaten Annet, Nancy en ik er dus midden in en stonden we dus in de file voor de wildere afdaling.

Daar moest je ook een soort lopende band op (nog steeds liggend in je tube) en nadat ik samen met Joe Jared Siegel nog heb moeten om niet uit te stappen, gingen we met zijn alleen de band omhoog. Die Jared had flink hoogtevrees en deed het bijna in zijn broek, maar goed van niet, want ik kwam na hem..:-)

Maar enfin, daar boven aangekomen ging Jordan richting de Fall (waar je omhoog gaat) en Annet (wiens favoriet Jordan is) en Nancy gingen ook die kant op.
Ik was al van plan om de drop te gaan doen, zeker nadat ik juist Jon heb overtuigd om die op te gaan doen dus ik ging rechts. En omdat Jared hoogtevrees had, koos hij voor de Fall en kwam ik dus direct achter Joe in de wachtrij, die toevallig (ja en dat is echt heel toevallig in deze) mijn favoriet is.
En ook toevallig (en het klinkt stalkerig, maar dat is het echt niet) had ik mijn wegwerp onderwater fototoestelletje al de hele dag bij me en toen dus ook, dus sta ik op de foto met Joe in de wachtrij. Nu maar hopen dat de foto gelukt is.
Helaas niet in mijn meest charmante outfit, maar ach, er zijn veel mensen jaloers want er zaten veel mensen op de boot te wachten terwijl wij juist met 3 fans met hun mee mochten in de attractie. Kwam ook voornamelijk doordat wij gewoon rustig bleven en niet als een gek foto's gingen maken (ik heb het netjes gevraagd, en er maar een paar gemaakt).
Nog enkele andere fans die in het park waren hebben ons gezien en foto'sn geknipt dus ik hoop dat we die kunnen vinden.

Nadat we uit de attractie waren zijn we ook ieder ons eigen plan gaan doen en heb ik ze verder die middag niet meer gezien.
Maar dat was wel een geinige unieke ervaring om plotseling zo met iemand waarvan je vroeger de poster aan de slaapkamer muur had hangen in zo'n attractie gaat. Geen slecht uitzicht dus.

De dag erna hadden we de formele M&G en mocht iedereen met hun op de foto in groepen van 10.
Wij hadden een groep van 10 Nederlanders en hadden ons eigen draai aangegeven door oranje en rood-wit-blauwe hawaii slingers omgehangen om een Nederlands tintje eraan te geven. Stiekem hadden 5 meiden er 2 om en kregen dus ook de bandleden er eentje om gehangen. Nederland werd herkent en ipv cheese moesten we Amsterdam zeggen voor de foto. Deze foto heb ik nog niet, de link volgt binnenkort want die wordt door een professionele fotograaf gemaakt.

Het leuk was dat ze ons herkenden van de dag ervoor en ze hadden het leuk gevonden, ook Jon die toch wel als een behoorlijk meisje gilde toen hij omlaag ging in de band.

Verder die dag was er nog vanalles waar je mee kon doen en 's avonds de
afsluiter.

's Maandags de boot af en toen waren we rond 11.00 uur in ons hotel waar toevallig ook nog 4 andere NL meiden sliepen.
Onze kamer was nog niet klaar, maar met zo'n mega slaapgebrek ben ik met nog enkele anderen het zwembad ingedoken en hebben we op de ligbedjes liggen slapen, terwijl anderen op de hangmat bij het hotel een dutje deden.
Toen zijn we in een ander hotel gaan lunchen en konden we onze kamer in. Om geen boat-leg (beetje gelijk als jetlag) te krijgen zijn we toen nog eventjes Miami Beach (want daar sliepen we de laatste nacht) in gegaan en weer wat gewinkeld.

's Avonds hebben we nog met de 10 meiden van de foto samen op Ocean Drive gegeten.
Iedereen had het mega naar zijn zin gehad maar was ook bek-af.

Een goede nacht geslapen en toen 's morgens nog de laatste inkopen gedaan en 's middags nog met de Duck Tour (een tour die over land en zee gaat) gegaan en via het echte Miami strand zijn we toen teruggelopen naar het hotel waar de taxi die we van de cruise terminal naar het hotel hadden al klaar stond om ons ook naar het vliegveld te brengen.

Het was nog even spannend hoeveel onze koffers wogen want we hadden behoorlijk wat gekocht allemaal. Maar er mocht 23 kg inzitten, en ik zat er precies aan. Ik had wel een trolly erbij gekocht voor ook het maximale qua handbagage mee te kunnen nemen, maar ik was blij dat ze die niet wogen, want ik denk dat daar ook behoorlijk te veel in zat.

Nancy zat qua koffer er overheen, maar heeft toen de wisseltruc uitgehaald door 3 shirts over elkaar aan te doen en haar handbagage helemaal vol te duwen, ze liep zowat krom van het gewicht...maar ja, that's the way to do it en ook meteen de meest goedkopen, want voor 1 kg overbagage moest je USD 150 betalen....pfff en dan denk je goedkoop te hebben geshopt.

Maar wij mochten er allemaal door zonder bijbetalen.

Via een korte vlucht naar Atlanta hebben we de grote oversteek gemaakt en zijn we gistermiddag weer veilig geland op Schiphol.

Toch nog wat zeebenen en flink slaap tekort heb ik dus ook vandaag uitgeslapen tot 12.00 uur en dat is me allang niet meer gelukt.

Maar al met al een super gezellige geslaagde reis gehad.

Om niet meteen in een zwart gat te vallen heb ik dan meteen maar mijn volgende vaccinatie gehaald vandaag bij de GGD voor mijn vakantie naar India later dit jaar. Dus er zal nog wel e.e.a. volgen qua reisdagboek.

Haije wah!