Tasjkent

Nou daar zijn we dan, veilig geland in Tasjkent, de hoofdstad van Oezbekistan. Om 00:40 uur. Eerst door de paspoortcontrole waar mijn paspoort zeer aandachtig gevoeld en zelfs bekeken werd met een loep, bij iedereen overigens.

Eindoordeel: geschikt!

Want ik mocht door. De koffer gelukkig ook en toen splitste de meute Nederlanders en Belgen zich. Een gedeelte ging naar het Kras bordje en de andere helft naar het Fox bordje, ik ook dus.

Eerste kennismaking met de groep, 26 andere reisgenoten uit Nederland en België. Een divers gezelschap, koppels maar ook alleenreizenden waarvan de partner niet mee wilde of overleden was of gewoon zoals ik. En Anja onze reisbegeleidster en Shukram onze lokale gids.

Op naar het hotel voor een korte nacht. 

Vanmorgen op pad in Tasjkent, de hoofdstad. Veel Russische pracht en praal maar ook heel veel van het oude Perzië. Stoffig maar het oude Perzië al goed zichtbaar.

De dag begon al goed, geen bus te zien.

Foutje, de bus was dubbel geboekt want momenteel is het toeristen hoogseizoen hier en dat wil zeggen dat alle 8 bussen in Tasjkent al vol zaten zowat :grinning_face_with_one_large_and_one_small_eye:

Maar omdat we een strak schema hebben vandaag werden 10 taxi’s opgetrommeld zodat we door konden. Een beetje Peking Expressie gevoel want de onze wilde zeker niet de laatste zijn, was net een Verstappen in Oezbekistan.

Maar snel waren we bij de oude stad maar eerst nog naast de oude Sovjet blokken flats. Ik dacht eerst dat ze aan het slopen waren totdat ik op verschillende iele balkonnetjes (waar ik zelf niet op zou durven staan) de was hangen.

Maar goed en wel bij de oude stad aangekomen. Daar de eerste indruk van de zijderoute...wow wow wow. 

Het Mausoleum van de stadheiligen van Tasjkent, de prachtige koranscholen. Oezbekistan is een land trouwens waar geloof in opkomst begint te komen. Er staan hier in de hoofdstad diverse moskeeën maar ook de Russisch orthodoxe kerk is hier vertegenwoordigt en heel weinig katholieke kerken. Je ziet verschillende vrouwen in een soort van klederdracht lopen. Soms een mooi gewaad met glitter en glamour maar meestal is het een gewoon boerenprintje en zou ma Flodder hier met dan wel een hoofddoek niet misstaan. De hoofddoek is ook niet heel streng, haren zijn gewoon zichtbaar bij de pony en in het openbaar doen ze de doeken ook gewoon waar je bij staat weleens af. 

Als je een moskee binnengaat is het natuurlijk wat strikter maar ik heb nog geen boerka gezien hier. 

Maar terug naar het oude deel, aan een groot plein ligt ook een mini museum waar de originele Koran ligt die Timur de Grote (de landsheld) hierheen gebracht heeft. Het gigantische boek ligt achter glas en is toonbaar maar mag niet gefotografeerd worden. Wil je het boek dus zien dan weet je waar je moet zijn dus :smile:

En natuurlijk de souvenir winkeltjes, jaja die ontbreken niet maar het lijkt meer een extra uitzending van kunst en kitsch. Nog niets voor de kerstboom gezien :wink:

Maar terug naar de bus (een tijdelijke bus om het zo maar te zeggen) en toen naar de typische Chorsu bazaar, wat letterlijk 4 richtingen betekend. De markt is alle dagen van de week en een heus schouwspel van alledaagse perikelen. De vleesmarkt is in een prachtige blauwe koepel gelegen waarvan de buitenkant Perzisch is maar de binnenkant echt Sovjet achtig. Tja en daar heb je ogen tekort. Het vlees ligt meestal in de koeling maar lang niet altijd. Met 30 graden dus inclusief lekkere geur...ahum. En natuurlijk weer alle delen van de kip, koe en geit liggen tentoon gesteld. Verkopers die een middag dutje doen achter hun kraampje.

Verschillende kramen met alle soorten kruiden en spices. Kramen met mega grote gevulde granaatappels, noem het maar op. Ook ben ik naar het brood gedeelte gelopen en daar werd het op ouderwetse manier nog gemaakt. Een persoon kneedt het deeg, de andere kneed het op een soort tennisracket en plakt het vervolgens aan de binnenkant tegen het dak van de lemen over. 5 minuutjes later en er kwam een heerlijk brood uit. 

Brood kunnen ze hier goed maken, heerlijk. En verder is het vrij vet, ze gooien alles volop in de olie hier, en dan niet te zuinig. Oh ja en de volgorde is ook nog verwarrend want zowel bij de lunch als het avondeten kwam de soep na het hoofdgerecht. Maar het smaakt verder prima tot nu toe. 

Maar afijn ik moest terug naar de bus. Een flinke groep was er al en ik had nog zo’n 3 minuten. Maar de groep liep al aan dus ik dacht dat ik de laatste was. Dat dacht iedereen tot we na een flink stuk lopen bij een andere bus merkten dat we 2 schaapjes kwijt waren.....paniek paniek.

Door alle hectiek met de bussen die niet of wel kwamen hadden we nog geen mobiel nummer van de reisbegeleidster. En nu....

De reisbegeleidster en lokale gids dus dat hele eind terug gelopen en gelukkig stonden die twee bij het afgesproken punt en was de lokale gids met hun in een taxi gesprongen naar de bus...alleen waar was Anja nu. De reisbegeleidster was nog weg maar de gids heeft haar gesproken en na 40 minuten was iedereen weer terug.

Nou toen meteen de nodige nummers uitgewisseld en weer op pad. Eerst naar een museum met de Tasjkentse kunststijlen. Niet echt mijn ding dus er snel doorgelopen en het mooie gebouwd gefotografeerd. Vervolgens langs de paleizen en overdadige overheidsgebouwen gereden op naar Hotel Uzbekistan. Het bekendste, tegenwoordig 4 sterren, hotel waar vroeger de hoogste bobo’s uit de Sovjet Unie verbleven. Kortom een hotel met een hoop geschiedenis. Je moet ervan houden zeg maar van die stijl. Nog via een bruidspaartje de weg overgestoken (op eigen risico :see_no_evil: naar het grote beeld van Timur de Grote. Als je er meer van wilt weten Google je maar. Op zijn plek hebben Stalin en Karl Marx gestaan maar die zijn beiden van hun sokkel gestoken en nu dus Timur op zijn groot paard.

Na deze bezienswaardigheid op naar het vliegveld. Het mega grote nationale vliegveld van Tasjkent. Weeze is nog vele malen groter dus heb je een voorstelling. Een helft van de groep vertrok om 18:00 uur en had een tussenstop in Nanuk. En ik met 16 anderen had om 19:00 uur de rechtstreekse vlucht (gewoon geluk hebben). Het inchecken was al een belevenis, in totaal 3 x met koffer en al door een rontgen machine. En bij het inchecken niet eens een paspoort nodig. Die logica ontbreekt mij even waarom die volgorde. Maar uiteindelijk waren we om 21:45 in het hotel. Snel een hapje eten en hup naar mijn keiharde bed. Lijkt net een plank hier. Ach het is voor 1 nacht. 

Morgen gaan we naar Khiva. Een groot fotogeniek uit de kluiten gewassen dorp. Verder de zijderoute in. Tot de volgende keer. 

Ps, internet is hier heel traag. Als de foto’s niet lukken dan volgen die wel.