Khiva

Vanmorgen om 9 uur vanaf Urgench vertrokken naar Khiva, ook wel Xiva genoemd maar je spreekt het uit als ‘Shiva’.

Khiva is een stad met circa 50.000 inwoners in het noordwesten van Oezbekistan. De stad ligt als oasestad in de Karakum-woestijn. Het is dankzij de goed bewaard gebleven historische binnenstad een van de meest toeristische steden van Oezbekistan en staat sinds 1990 op de Unesco erfgoedlijst, en niet ten onrechte. Alsof je midden in de Fata Morgana staat maar deze is echt dan. 

Het is een ommuurde stad waar vroeger de karavaans kwamen die de zijderoute aflegden. Ooit geregeerd door Dzjengis Khan, een Mongoolse heerser. Die heeft hier paleizen gebouwd voor hem en zijn harem. Met diverse geheime gangen zodat hij snel bij ieder schatje kon komen. En dan te bedenken dat ie nog 4 vrouwen had naast zijn harem. In zijn woonverblijf was een vertrek met 3 deuren. De rechter deur mocht je in als je welkom was. De midden deur was dat er nog twijfel was en wanneer je de linker deur in moest lag je kop er letterlijk af. 3x raden welke deur voor de toeristen open was...juist ja, de linker. Nou gelukkig was ie niet thuis (hij is allang dood hoor) en zit mijn hoofd er nog aan. 

Verder heeft de stad een groot aanbod aan Madrassa’s, ik dacht dat de gids het eerst over matrassen had maar bleek net iets anders, een madrassa is een koraanschool. En die zijn er nog wat, bijna allemaal niet meer operationeel maar het is geweldig mooi om te zien. Prachtige blauwe mozaïek achtige wanden en de mooiste plafonds. En vooral ook heel veel houtsnijwerk. 

Verder ook een aantal moskeeën en minaretten, al moet ik zeggen dat ik nog weinig gebrul gehoord heb van de moskeeën. Je hoeft hier ook nergens een hoofddoek op, soms alleen je schoenen uit maar met een temperatuurtje van 20-25 graden heb je de slippers al snel uit en aangetrokken. 

Er is zoveel geschiedenis hier waar ik jullie niet mee lastig zal vallen. De foto’s zeggen genoeg. 

Straks nog even de zonsondergang meepikken vanuit een uitkijktoren, hapje eten en dan morgen weer op pad voor de zandkastelen, letterlijk.n