Kleine wereld

Kleine wereld

Vandaag wel gemerkt hoe klein de wereld soms is maar dat vertel ik dadelijk.

Gisteren nadat ik op de luchthaven ben geland ben ik ingecheckt bij het Dolphin Suites hotel.

Een kleinschalig hotel vlakbij het bekende mambo beach.

Meteen mijn lange broek verruild voor een kortere versie. Het was bewolkt maar nog steeds een goede 29 graden. Toen op naar de strand zijde, hier zo’n 5 minuten langzaam wandelend vandaan. Even de buurt verkend zeg maar. Een levendig geheel met veel Landgenoten, Duitsers en Engelsen. Mambo beach is een soort boulevard met restaurants en winkeltjes. Leuk om even rond te struinen en ik zie ook al wat hangen voor de kerstboom dus ook die zal weer afgevinkt gaan worden.

Ik ben gisteravond gaan eten bij Hemingway. Rond 19 uur gaat de zon onder maar blijft het een heerlijke temperatuur. Hier hangt eigenlijk wel continue een briesje waardoor het goed uit te houden is.

Daarna terug naar het hotel en naar bed. 2:15 uur was het tijd om op te staan, alleen niet hier. Dus dan maar een paar uurtjes wakker liggen en toch proberen in slaap te vallen.

Als voordeel je bent dan wel lekker vroeg bij het ontbijt. Wat heerlijk aan het strand is. De dag beginnen met uitzicht op de zee en een bananen pannenkoek, ach je kunt het slechter treffen denk ik dan maar[e-1f604]

Toen een taxi naar Punda genomen. De bekendste wijk van Willemstad, de hoofdstad van het eiland en ook bekend om de iconische pondjeabrug en de kleurrijke handelskade.

Daar stond een stoere e-scooter op mij te wachten. Meteen die met de Amerikaanse vlag geconfisqueerd, die is van mij. Met nog een gezin met aanhang uit Venlo en nog 2 uit de buurt van Utrecht en onze reisgids Kim, geboren in Purmerend maar beide ouders van Curaçao, een aantal jaren voor 6 maanden naar Curaçao gegaan om haar roots te ontdekken en nooit meer terug gegaan.

Op ontdekkingsreis door 4 wijken van Willemstad, Punda (de bekendste), Otrabanda (ook in opkomst, daar komen de cruiseschepen aan), Scharloo en Pietermaai.

Willemstad heeft veel gezichten. Aan de ene kant veel vervallen huisjes maar ook weer heel kleurrijk. En de laatste jaren heel veel opgefleurd met een grote variatie murals ofwel muurschilderingen.

Vaak vertellen die het verhaal van dit eiland. Van de slavernij tot diepgaande betekenissen. Ze hebben allemaal 1 ding tegelijk, ze zijn werkelijk super sjiek gemaakt. Het is echt de moeite waard als je hier bent.

Veel wijken zijn vervallen maar toch wordt er hard aan gewerkt om de wijken weer beter te krijgen. Toen corona kwam zijn heel veel mensen hun baan kwijt geraakt, geen toeristenen ook de olieraffinaderij had veel ontslagen veroorzaakt, ruzie met Venezuela. Vandaar vanaf 2017 ook geen floating markt meer waar de bootjes met vers fruit en groente vanaf Venezuela kwamen. Nu moet het van verder komen en dat maakt het duur. Dus de Curaçaose mensen hebben vaak het geld niet en kiezen daarom nu vaker voor hamburger dan voor gezond eten. De overheid probeert dat tegen te gaan door in de corona tijd overal volkstuintjes aan te leggen zodat ze hun eigen tomaten en groente krijgen.

I’m een wijk als Scharloo, wat een hele arme wijk is en veel criminaliteit vandaan komt is dit een goede ontwikkeling geweest. Zoals Kim zei ‘hier wonen veel mensen met lange vingers, ofwel die stelen veel maar niet van hun eigen buren want die hebben het net zo zwaar als hun zelf.

Scharloo is ook een wijk waar je als toerist op moet letten, maar het is tegelijk ook een hele mooie kleurrijke wijk met zelfs…. Geen grapje, een Twentse ambassade. Als een soort partner gemeenschap ontstaan, apart om te zien.

Scharloo is ook een wijk met bordelen. Zo is het eerlijk verdeeld. Speeltuinen waar de kinderen kunnen spelen en op andere plekken bordelen waar de mannen kunnen spelen. Dit kruist elkaar niet. En als het een keer fout gaat dan wordt niet de politie gebeld maar de wijk lost het zelf op.

Pietermaai was vroeger een villa wijk, veel kleine kleurrijke huizen die inmiddels ook veel opgeknapt zijn en ‘s avonds een hele leuke plek is om uit te gaan naar een restaurant of bar.

Otrobanda betekent letterlijk ‘de andere kant’. Hier ging men wonen toen Punda, het oude hart, vol was. Otrobanda stikt van de meest indrukwekkende murals. Wel geinig toen we in Punda net bij een van de bekendste murals waren geweest kwamen we net toen we weg wilden rijden de artiest in zijn verfkleding tegen. Hij was al bezig met een volgende mural.

Na een goede 2,5 uur waren we weer bij ons eindpunt in Punda. Nou toen terug naar Otrobanda, want een hele mooie mural met typische Curaçaoaanse dames waren we tijdens de tour voorbij gereden.

Echter eerst even kijken bij het rif fort winkelcentrum. Loop ik langs het water roept in een keer iemand keihard ‘Marjo’….de familie Van den Beucken uit Sevenum. Wat is de wereld toch klein. Ik had met mijn verjaardag nog contact met Simone dat we eens een keertje moesten afspreken om bij te kletsen, blijkt dat zij gisteren met een andere vlucht ook naar Curaçao zijn vertrokken. Wat is het toeval.

Nou daarna Otrobanda in, eerst een stop bij Barrio Urban Street Food. Een restaurantje met verschillende food trucks. Van vegan tot Koraalvis.

Koraalvis leeft niet natuurlijk in de wateren rondom Curaçao maar waarschijnlijk heeft ooit iemand er een in zijn aquarium gehad en vervolgens gedumpt in de zee. Echter die heeft zich op de en of andere manier voortgeplant en nu hebben ze er veel. Te veel want ze eten de algen van het koraal op en dan stikt het koraal. Je mag er dus op jagen hier.

Nou laat ik dan iets voor het goede doel doen, door een Koraalvis fish [e-38] chips te nemen (lion fish). Nu bij thuiskomst wilde ik even de Nederlandse naam googelen en las ik dat de steek van een Koraalvis best wel giftig is. Ach het eten was lekker en ik leef nog (anders kon ikniet typen) dus ze zullen hem wel goed klaar gemaakt hebben.

Vervolgens vervolg ik mijn weg door Otrobanda, heerlijk om daar even in mijn eentje rond te dwalen. De mensen zijn tot nu toe allemaal heel vriendelijk. Bij de Curaçao dames mural kwam een typische dame met zo’n tod op de kop naar buiten kijken, dat maakte het nog extra leuk. Even een praatje gemaakt.

Ze spreken hier vrijwel allemaal Nederlands.

Makkelijk al is het wennen in de Caribbean te zijn en gewoon Nederlands te kunnen spreken.

Vervolgens mijn weg vervolgd over de pondjesbrug naar Punda. De nodige souveniertjes gekocht en ook een Chichi.

Op Curaçao heette de oudere zus van het gezin “Chichi”. De Curaçaose Chichivertegenwoordigt dus ook een oudere zus. Een sterke, trotse, wellustige Caribische vrouw.

De vorm van deze dame is ontworpen door een Duitse dame die hier woont maar de beelden worden geschilderd door diverse vrouwen uit Curaçao. Iedere schildering is dan ook anders. Zo verdienen de vrouwen van Curaçao ook een zakcentje.

Je hebt een paar hele grote chichi dames in Punda en Otrobanda staan. Je wordt er spontaan vrolijk van.

Rond 16:30 uur vond ik het welletjes en ben ik terug naar het hotel gegaan, even afkoelen in het zwembad.

Om de avond af te sluiten met dit keer een sushi/Chinees etentje bij Nemo. Heerlijk op het terras met uitzicht op het strand en de zee. Het was zoveel dat het morgen opwarm avond is [e-1f604]

Morgen de rest van het eiland bekijken, ben benieuwd.