Islamd vibe

Island vibe

Vandaag een dagje het eiland bekijken. Vanmorgen werd ik opgehaald door Mark, een Nederlanders oorspronkelijk uit Aalsmeer maar al 22 jaar woonachtig op Curaçao. Hij vertelde me dat het toerisme een behoorlijk knauw heeft gehad hier en nog lange na niet op het oude niveau is. Ze hadden zelf moeten inkrimpen van 17 man personeel naar 3 man. De bus was toe aan vervanging maar door corona krijgen ze nog niet eens een prijs opgave want er is niet aan te komen.

Maar daarna zijn we overgestapt op het Engels want er werden 6 Amerikanen van de cruise boot opgehaald, die wilden op eigen gelegenheid het eiland verkennen en niet via de mega tours die daar vandaan georganiseerd werden. 2 mensen zijn niet op komen dagen. Die belden een half uur later waar we waren…te laat.

We zijn eerst door het oude centrum nog gereden en een hele hoop informatie gekregen over de historie en het heden.

Daarna zijn we naar de distillerie gegaan waar de oorsprong ligt voor de likeur Blue Curaçao.

De oorsprong is wel geinig. De Portugezen dachten vroeger dat het eiland goed was voor sinaasappel plantages dus werden die bomen overal geplant. Echter het is hier veel te droog en te weinig voeding op het eiland dus dat groeide niet goed. Men heeft daarom de plantages weer verlaten. Echter na enige tijd werden de sinaasappels bruin en begonnen wat te gisten. Toen hebben ze er uiteindelijk deze drank van gemaakt. De vloeistof was donkerbruin. Men heeft toen meegedaan aan een cocktail wedstrijd in New York maar de bruine vloeistof moest er aantrekkelijker uit zien. Uit de schil van deze sinaasappel lekte een blauwachtige vloeistof en toen heeft men de vloeistof fel blauw gemaakt. Vandaar Blue (=blauw) en de drank is gemaakt op Curaçao, blue Curaçao was geboren. Ze hebben de wedstrijd gewonnen en inmiddels hebben ze ook groen rood en andere kleuren en smaken.

Ik mocht de oorspronkelijke bruine proeven, de tamarind versie en de chocolade versie. De tamarind was mijn favoriet. Vervolgens de horde cruiseschip rijen voorbij gelopen en even rond het gebouw gelopen. Dit is nog een oud landhuis, dus de moeite waard.

We hebben onze weg gevolgd naar Fort Amsterdam, hoger gelegen dus een mooi uitzicht op de stad, het fort zelf stelde niet veel voor.

Verder naar het midden van de eilanden. Diverse plantages en verlaten zoutpannen. Dit was een plantage van Jan Kok. Die had vele slaven voor zich werken. Echter door het felle zout continue in je ogen werden veel slaven blind. Een blinde slaaf kon niet werken dus sommigen deden alsof ze blind werden. Jan Kok vond ze dan niet meer nuttig maar wilde voorkomen dat er misbruik van werd gemaakt dus hij liet de blinde slaven niet vrij maar borg ze op in een van de twee kerkers die onder zijn plantage landgoed lagen. Af en toe een beetje water en eten en dan wachten tot het einde. In zijn ogen was je leven dan al toch niets meer waard. Van dat soort gruweldaden blijken er in de slaventijd wel meer geweest te zijn. De slaven op de agrarische landgoederen hadden het vaak iets ‘beter’ dan op de zoutpannen.

Wat men echter erger vond was de slavenhandel. De Nederlanders hadden gemerkt dat dit veel meer opleverde en splitste dus families op. Vader werd naar het ene land gestuurd, moeder moest misschien hier blijven en de zoon weer naar een ander land. Daar hebben ze hier de grootste moeite mee gehad.

Je kunt nog veel terug vinden van deze tijd maar de Curaçaose mensen zelf kijken daar niet meer zo erg op terug, vooruit kijken zeggen ze dan.

Veel oude statige plantage huizen wat nu vaak als kunstatelier omgebouwd is of hotels.

Onderweg ook nog wat flamingo’s gezien. Het is eigenlijk niet het seizoen maar er waren er toch een paar in de verte.

Onderweg is het droog en rijdt je echt in een soort dor woestijn landschap, behalve de evergreen boom, een boom die altijd groene bladeren heeft maar heeeeel langzaam groeit en de Kibrahacha boom. Deze boom bloeit eenmaal per jaar na het kleine regenseizoen. Het echte regenseizoen is van september tot en met november maar afgelopen maandag hebben ze hier onverwacht behoorlijk wat regen gehad. Blijkt deze boom nu ineens te bloeien. Gele kleurexplosies tussen de cactussen en dorre bomen. Deze bloei duurt echter maar zo’n goede 24 uur, morgen zie je er al niets meer van, mazzel dus.

De huizen hier op Curaçao hebben bijna allemaal een ander kleurtje dan wit. Dit heeft te maken met het tijdperk dat gouverneur Albert Kikker hier de boel in handen had. Hij kuste wel een drankje of wat en ‘s ochtends werd ie dan ook met regelmaat wakker met hoofdpijn. Alle huizen waren destijds echter wit.

Met de combinatie zon doet dit wel eens zeer aan je ogen, zeker als je nog je roes moet uitslapen. Zijn ogen gingen achteruit en hij gaf niet de drank maar de kleur van de huizen de schuld. Dus hij veranderde de wet dat iedereen zijn/haar huis in een andere kleur dan wit moest schilderen. Omdat andere kleureneen stuk duurder waren (jaja Hollandse wortels hè) kocht men veelal witte verf en mengde dat met een pot van een kleur. Dit verdunde de verf en leverde een pastel tint op. Tegenwoordig is deze wet er niet meer maar omdat dit een stuk cultuur is geworden vindt je dan ook huizen in diverse kleuren, veel pastel (geel, blauw, groen, paars, etc) maar er zitten ook fellere donkerdere kleuren in. En dat zorgt voor mooie plaatjes in de Nederlandse carribean.

Veel huizen zijn van koraalsteen gemaakt, niet handig want het zou vreet de verf van je muren af. De huizen moeten dan ook goed onderhouden worden anders heb je binnen een paar jaar een bouwval. Dat zie je hier dan ook, opgeknapte huisjes tussen bouwvallen, waarvan diverse nog steeds bewoond worden.

Tegenwoordig wordt er meer met beton gebouwd en heb je dit probleem niet.

Bij het westelijke deel aangekomen zijn we naar het nationaal park gegaan, daar ligt de Christoffeberg met 372 meter de grootste berg van Curaçao.

Ik Shete Boka zijn we naar de westkust gaan kijken waar de zee met een geweld tegen de ruige kust van lavastenen aan bonkt. We hadden geluk want de afgelopen dagen was het water wat wilder maar vandaag konden we even in een kleine grot gaan kijken. Dat is niet mogelijk als de zee te wild is.

Nou en vergeet ik grote Knip ook nog, een van het meest bekende strand van Curaçao waar ook veel schildpadden rondzwemmen, die ga ik later deze week hopelijk bekijken.

Maar daarna terug naar Willemstad. Eenmaal terug bij mijn hotel even in het zwembad geplons en daarna richting Chill [e-38] grill gegaan aan het strand en een heerlijke spies gegeten met de voeten nog net niet in de zee maar scheelde weinig.

Zo dat was hem weer voor vandaag. Morgen rustdagje, met de boot naar klein Curaçao.

Tot later

!