De rest

Hallo maar weer

Nou dit verslagje type ik alweer als ik in het vliegtuig zit terug naar Nederland.

Waar was ik ook alweer gebleven met dit verslagje. Oh ja, op naar de Fado avond.

Fado is de typische Portugese muziek, hun levenslied. Je hebt vrolijkere tempo’s maar ook de smartlappen zeg maar. In het oude gedeelte van Funchal ligt het familie restaurantSabor a Fado. Een piepklein huiskamer restaurantje gerund door een familie bestaande uit inmiddels 4 generaties.

Alle gezinsleden zingen afwisselend de Fado maar ook ‘gewoon’ terwijl ze de borden zelf afhalen dat doen ze ook soms al zingend. Komt er ineens een familie vriend binnen, doet hij ook nog een paar liedjes zingen, je voelt alsof je letterlijk bij een Maderiaansefamilie op bezoek bent. Het eten is er ook heerlijk, ditmaal de octopus genomen.

De dag erna een halve dagtocht, op weg naar het nonnendal, een vallei omgeven door hoge bergen, verstopt uit het zicht van piraten. Vroeger roofden de piraten vaak kloosters en zo want daar lagen vaak rijkdommen. Deze nonnen waren slim en trokken land inwaarts en verstopten zich buiten het zicht vanaf de zee.

Verder naar het dorpje Monte. Een klein dorpje hoog boven Funchal waar je vanaf Funchal met de kabelbaan heen kan, wij werden netjes met de bus afgezet. Twee hoogtepunten zijn hier, enerzijds de mooie KATHEDRAAL en anderzijds de Tobaccans. Allereerste de kathedraal waar net de dag ervoor dat wij er waren Maria Hemelvaart is gevierd. En aangezien het eiland heel katholiek is, is dat de dag dat hier alle eilandbewoners heen komen. De buitenkant was prachtig versierd met bloemen en kransen en in het gebouw rook je van overal de verse lelies en andere verse bloemen. Dit gaf een extra kleurrijk tintje eraan.

Maarrrr…..aangezien dat ook betekende dat de dagen ervoor de toboccans niet gingen hadden veel toeristen wat in te halen, gooi daar nog een cruise boot met meer dan 6000 dagtoeristen erop en je mag eerst een klein uur in de rij om een ticket te kopen om vervolgens achteraan in de rij te sluiten om erin te mogen, geruchten gingen dat de rij zo’n 2-3 uur duurde….nou dit heb ik dus even overgeslagen. De toboccan is een grote houten mand waar je tegenwoordig in kunt zitten met daaronder een soort houten sleeen die ingevet worden. De straten in Monte zijn erg steil en vroeger vervoerden ze vooral goederen en zwaardere dingen erin om naar onderen naar Funchal te komen. Tegenwoordig worden alleen de toeristen erin vervoerd voor zo’n 2 km.

2 mannen in witte kleding en een typische rieten hoed met zwarte band duwen de manden omlaag en sturen bij. Beetje Venetië zonder water zeg maar. Even staan kijken, leuke (maar ook dure) activiteit. Als de wachtrij kort was had ik het gedaan maar ik vond het zonde van mijn tijd om hierop te wachten en heb de kabelbaan omlaag naar Funchal genomen.

Daar allereerst naar het restaurantje gegaan wat de gids van het wandelen had door gegeven om daar de typische ESTENADA (vleesspiezen) gegrild worden maar op speciaal verzoek deden ze dat voor mij op een laurierstok uit het laurierbos wat overal op het eiland staat. Dat zorgt voor extra smaak zei de gids en hij had helemaal gelijk. De lekkerste spies die ik ooit heb gegeten, yum yum.

En doordat ik de naam van de gids nog wist kreeg ik het ook voor lokale prijzen en niet de toeristenprijs.

Vervolgens ben om gewoon het oude Funchal door gelopen. Santa Ana straat waar heel veel deuren mooie streetart hebben, de ene verwijst naar Madeira en de andere heel abstract. Leuk om te zien. Overal aan beide zijdes restaurantjes met terrasjes maar ondanks wat sommigen van de groep zeiden vond ik dat je niet lastig gevallen werd dat ze je bijna binnen trekken, heerlijk gewandeld dus.

Nog even bij de markt gaan kijken, altijd leuk.

Later op de middag de bus terug genomen naar het hotel om nog even het zwembad in te duiken, het zonnetje scheen behoorlijk. ‘s Avonds lekker relaxed op mijn balkon gezeten met zeezicht en volgens mij ook in de verte walvissen gezien die we de dag erna op ongeveer dezelfde plek ook zagen.

Gisteren was de laatste hele dag en ik had een wandeling staan maar heb toch besloten om dit om te gooien en een dagje de zee op te gaan.

Eerst op zoek naar dolfijnen die zich gisteren niet lieten zien (mooi dat ik ze afgelopen week dus al had gezien) maar wel een groep, inclusief een jonkie, grienden (pilot whales). De grootste van de dolfijnenfamilie maar formeel horen ze bij de walvissengroep waar ze dan weer tot de kleinere soort horen.

Vervolgens verder langs de indrukwekkende kliffen van Madeira. Onderweg was er nog de kans om te snorkelen of gewoon in de zee te zwemmen en tja dat hoef je mij geen twee keer te zeggen dus plons, erin gesprongen.

Rond 15:15 uur waren we terug bij het hotel.en daarna heb ik me nog even ten ruste gelegd bij het zwembad. Ik hoef niet perse de stad weer in.

‘s Avonds kwam er onaangekondigd een folklore groep optreden dus dat was wel leuk om te zien. Alleen het was 30 graden en de mannen hadden een gebreide muts op klaar voor de winter….pfff warm hoor.

En toen naar boven koffer inpakken en vanmorgen op naar het vliegveld terug naar Nederland.

Dat was ie weer.

Bedankt voor het meereizen en jullie leuke reacties, altijd leuk om te lezen.