Dag 1

Obrigado

Nou we zijn inmiddels alweer 2 dagen verder. De dag van aankomst niet heel veel dingen meer gedaan, mijn kamer was pas laat klaar maar wel als resultaat dat ik op de bovenste verdieping zit, etage 15, met zeezicht.

Ik hoorde anderen dat ze tegen een muur opkeken. Nou dan laat mij maar lekker hoog op mijn balkonnetje zitten en naar de golven te kijken.

Maar gisteren begon het echte toeristen werk. ‘S morgens opgehaald door een busje en zijn we met een groep van 12 (Nederlanders, Fransen en een Engelse dame) naar de oostkant van het eiland gegaan voor een wandeling van zo’n 6 km langs de llevadas.

Llevadas zijn heel belangrijk voor Madeira en zijn waterkanaaltjes die het water vanuit de bergen bij de mensen en het land brengt.

Aangelegd door de mensen zelf want de overheid doet niet veel daaraan.

In totaal ligt er op dit eiland (wat een omvang heeft van 51 km lang en 23 km breed) 4000 km aan llevadas. 1200 km daarvan is toegankelijk voor toeristen en zijn er heel veeeel wandelingen langs de llevadas. Van categorie makkelijk tot categorie pittig.

De rest is te smal en dus ook niet toegankelijk voor toeristen.

Loepzuiver water komt er uit die bergen.

Maar onze wandeling ging eigenlijk een stuk langs in het midden (qua hoogte) van een vallei langs de lokale huizen en agrarische grond. Het veel wat ik had van agrarische grond is wel wat anders dan wat ik gisteren zag.

Madeira is heel veel jaren geleden ontstaan door vulkanen die ervoor gezorgd heeft dat er een grote rotsenpartij omhoog geduwd is. Bijna niets is hier vlak. In het westen liggen de hoogvlaktes, waar je dan ook boven de wolken rijdt, mooi gezicht hoor. Steile kliffen die de ruwe zee tegen zich aan krijgen gesmeten. Weinig vlak gebied. De lokale bevolking is dan ook zeer sterk want trappen lopen moet je hier wel kunnen. De meeste huizen (afgezien van de hoofdstad Funchal) liggen niet aan een weg. Het is alleen toegankelijk via een zelf gebouwde vaak hele smalle trappen. En dan niet een kleine trap maar zo eentje waarvan de gemiddelde Nederlander onderweg een paar keer moet stoppen om bij te komen. De meeste huisjes zijn ook heel klein want ja, alle bouw materiaal moet met de hand gebracht worden.

De huizen zijn vaak ook familiehuizen waar meerdere generaties wonen, vaak een kleine kamer per generatie. Hier op Madeira zijn geen bejaardenhuizen of verzorgingshuizen. Hier ben je aangewezen op je familie en die zorgen voor elkaar. Dus als jij het niet meer kan zal een sterkere van de familie de boodschappen moeten sjouwen.

Ook de landbouw, omdat het zo steil is hebben ze allemaal kleine terrassen gebouwd zodat je smalle stroken vlak hebt waar je dan vanalles op kunt verbouwen. We hebben gisteren al zo veel onderweg gezien, mooie flora met weet ik hoeveel soorten lelies, orchideeën, aromskelken. Ik snap wel dat dit eiland de bijnaam bloemeneiland heeft, terwijl het voorjaar nog veel meer bloeit dan nu. Maar ook fruit en groenten, bonen, tomaten, zoete aardappelen, yams, guaves, avocado’s die rijp aan de boom hangen nu, bananen ( heel veel banananbomen zelfs) mango en ik weet niet wat allemaal. Nog nooit zo’n uitgebreide groente- en fruitassorttiment op het land bijeen gezien.

Alleen je riskeert wel je leven onderhand om het te oogsten. Soms sta je echt op een afgrond waar dan een strookje met struiken of planten staan.

Indrukwekkend.

De wandeling was iets van 6 km maar je doet er wel 2-2,5 uur over.

Woensdag heb ik een dag wandeltocht. Die is een categorie zwaarder maar moet de moeite waard zijn.

Rond 13:30 uur terug in het hotel. Omkleden en opfrissen en gauw naar de jachthaven want ik had voor mezelf een RIB boot om dolfijnen te spotten geboekt. Het zou een half uurtje lopen zijn, nou als je de goede weg neemt misschien wel. Maar uiteindelijk stond ik om 15 uur bij de haven.

Veiligheidsvest om, bootje in en racen maar. Zo’n speedbootje kan snel zijn maar de kapitein deed het zeer netjes. Maar na 20 minuten hadden we de eerste school dolfijnen gespot. En zo’n RIB boot is snel en wendbaar dus we hebben even een stukje mee gezwommen met de dolfijnen. Onder onze boot, voor onze blote, leuk.

Qua weg mogen ze niet langer dan 10 minuten bij de dieren zijn om de dieren geen stress te bezorgen.

Dus daarna verder naar een volgende plek. De kapitein werd iedere keer getipt door anderen waar je heen moest want na 15 minuten varen hadden we de volgende school gevonden, nu een ander soort dolfijn en deze hadden speel kwartiertje, alleen niet als ik mijn camera op hun gericht had, wat zijn die snel zeg.

We hadden een marine bioloog op de boot die uitleg gaf over welk soort dolfijn, wat ze aan het doen waren en hij was zelf helemaal happy toen we op het speel kwartiertje kwamen.

Daarna terug naar de haven en toen dacht ik….hmmm ik loop wel terug. Foute beslissing want in 30 graden steil omhoog te moeten lopen is niet fijn. Bij terugkomst maar even blaren geprikt. Vierdaagse is er nog niet helemaal uit. Letterlijk en figuurlijk.

Hapje eten, nog even een cocktailtje drinken en hop naar bed. Morgen komt het verslag van vandaag wel.

Genoeg voor vandaag.

Doei