Inca's

Hoi hoi,

Weer even een berichtje. We zitten nu in Cusco, de toeristische trekpleister van Peru.

Hier zijn we eergisteren al aangekomen en hebben er alvast 1 nacht geslapen.

Nadat we de stad Puno bij het Titicacameer hebben verlaten, zijn we eerst nog bij een boerderijtje langs gegaan om te kijken hoe het er daar nog aan toe gaat.
Toen zijn we verder gereden naar
Sillustani.

Sillustani is een pre-inca begraafplaats bij Lake Umayo (dichtbij het Titicacameer. Hier vind je tombes boven de grond die als een toren zijn gebouwd, genaamd de chullpas. Gebruikt door de Colla mensen, Aymara welke door de inca's veroverd zijn. Hier zijn complete familie's begraven.

Daarna verder voor een lange rit. We kwamen nog op een punt over de 4000 mtr hoog, maar inmiddels was wel iedereen gewend aan de hoogte dus dit was geen probleem.
En toen de daling ingezet richting Cusco. Dit was een lange maar mooie rit. In Cusco regent het vaker en de bergen werden dan ook maar alsmaar groener. Op een gegeven moment had ik ook echt het gevoel in de Machu Picchu bergen te zijn.

Net voor Cusco zijn we nog in een klein plaatsje gestopt waar een hele mooie sixtijnse kapel was (mooier dan het Vaticaan). En die kerkrovers in Noord-Limburg maar knabbelen op dat beetje wat in onze kerken liggen. Hier zouden ze meteen binnen zijn.

's Avonds zijn we vanuit het hotel met een groepje naar de Plaza de Armas gegaan (binnen plaats van Cusco). Cusco is een stad met ongeveer 300.000 - 400.000 inwoners en sinds Machu Picchu is uitgeroepen tot 1 van de nieuwe wereldwonders viert het toerisme hier hoogtij. Dat is ook wel te zien aan de prijzen.
Op de Plaza de Armas hebben we in een gezellig restaurantje gegeten onder het genot van live-muziek, jaja, de panfluit kwam er ook bij. Het was een groepje studenten van het conservatorium en die legden uit welke instrumenten wat doen en het klonk goed. De cd hebben we dan ook eigenlijk allemaal wel gekocht.
Daarna met de groep teruggelopen. Toen was het ongeveer 22.00 uur en werden we op het plein nog aangeklampt door kinderen die ons iets wilden verkopen. Dit dus niet gedaan, want dan stimuleer je het alleen maar. En die kinderen waren van een leeftijd dat ze allang in bed hadden mogen liggen (maar het is niet zeker of ze wel een thuis hebben).

De dag erna zijn we rond 8.00 uur vertrokken naar de Heilige Vallei. Dit ligt net buiten Cusco en je vindt hier enorm veel inca-overblijfselen. Eerst zijn we naar de ruine van Pisac gegaan.

Písac is een Peruaans dorp in de heilige vallei, aan de rivier de Urubamba.

Bij het dorp, op een heuvel aan de ingang van de vallei, bevindt zich een groot ruïnecomplex van de Inca's, dat bekendstaat als Inca Písac en de grootste toeristische trekpleister vormt.
De heuvels zijn bedekt met landbouwterrassen, die werden aangelegd door de Inca's en tot op heden in gebruik zijn. Het ruïnecomplex bevatte militaire, religieuze en landbouwgebouwen. Ook hier zie je dat voor de inca's de zon (en daarbij behorende schaduw) een belangrijke rol speelden.

Daarna zijn we in het dorpje zelf gaan eten. Er was toen ook een indianen markt waar je souvenirs in alle geuren en kleuren kon kopen.

Daarna door naar Ollantaytambo, een stadje gelegen aan de Urubamba rivier en ligt 2792 mtr hoog. Ook hier is in de bergen een enorm inca-stadje gebouwd. De zon is ook weer belangrijk en evenals de piramides in Egypte vraag je je af hoe ze het ooit voor elkaar hebben gekregen in die tijd om zo precies met zo zware stenen te bouwen. De meeste stenen komen uit de rivier, maar sommigen komen ook van hoog uit de bergen. En ook hier maar goed dat we aan de hoogte gewend zijn, want het was weer een behoorlijke klim.

's Avonds hebben we in een Hacienda geslapen in Yucay, een plaatsje in de Heilige Vallei. Hier ook een mooie sterren hemel met ook weer het zuiderkruis.

De dag erna (vandaag als ik dit schrijf)om 8.00 uur vertrokken richting Ollantaytambo, dit keer niet naar de inca-ruine, maar naar het treinstation.
De Peru-Rail trein bracht ons naar Aquas Caliente (of zoiets) aan de voet van de echte Machu Picchu berg. Na een treinreis van ongeveer 2 uur (je kunt ook van daaruit de inca-trail van 4 dagen lopen, maar ik doe het lekker makkelijk) kwamen we bij een dorpje aan. En hoe kan het ook anders, direct bij de uitgang van het treinstation meteen weer een souvenir marktje (begint nu wel te vervelen want ook al heb je een flesje water in de hand, ze blijven vragen of je een flesje water wilt kopen ´madama, aqua´).
Na 5 minuten lopen kwamen we aan bij het busstation en hebben we de bus naar boven genomen. Dit duurt 20 minuten (jaja, stuk korter dan de inca's destijds moesten afleggen om bij de stad te komen).

Daar aangekomen ben ik meteen naar de achterkant van het Machu Picchu terrein gespurt. Ik had namelijk gehoord dat de berg er tegenover ook toegankelijk is en je daar nog een mooier uitzicht hebt op Machu Picchu zelf. Maar ze laten maar 400 personen op die berg per dag door (voorheen waren het er maar 200). Bij de ingang zeiden ze dat de limiet al bereikt was. Maar als koppige Nederlander wil ik het toch met eigen ogen zien. En nee hoor, de poort was nog over. Ik was nummer 389, dus mocht nog net door.
Blij dat ik was, nog niet wetend wat er komen zou.

Huayna Picchu is de berg, gelegen aan de noordzijde van de Machu Picchu, ofwel de berg die op iedere foto achter Machu Picchu staat. Het is het hoogste punt van de stad, op 2700 meter hoog en laat zien hoe de stad Machu Picchu is opgezet van boven. Maar het was behoorlijk klimmen via smalle ongelijke rotspaadjes (sommigen met hulp van een kabel in de berg en sommigen meer op goed geluk). Dan merk je de hoogte wel want op een gegeven moment moest ik ongeveer na iedere 5 meter op adem komen. Dus na een klim van zo'n 75 minuten was ik boven. Daar aangekomen heb je een prachtig gezicht op de Machu Picchu. Echter om helemaal boven te komen moest je nog onder enkele rotsblokken klimmen en enkele gammele trappen op om bovenop enkele rotsblokken te klauteren. Nu is dat niet zo erg, maar wel als 1 misstap betekent dat je de afgrond in kiepert.
Dus voorzichtig aan (snel kon ook niet want je was buiten adem) en vervolgens moesten we ons via een rotsblok omlaag laten glijden om weer bij de trapjes te komen. Deze waren zo steil en smal dat het op de kont ervan af kruipen was.

De terugweg is wat makkelijker, maar evengoed opletten waar je je voet neerzet en sommige stukken met handen en voeten. Dus toen zag ik ook nog enkele vermoeide mensen naar boven klauteren, dus maar even moed inpraten. Na zo'n 2 uur was ik weer terug bij de ingang van deze berg. Bij binnenkomst moest ik me inschrijven en bij verlaten weer uitschrijven. Zo weten ze dat iedereen weer terug is. De brancard lag al klaar, maar ik vraag me nog steeds af hoe ze bij je komen met zo'n ding als er onderweg iets gebeurt.
Maar verder is het goed gegaan. Dus weer terug Machu Picchu in.

Eerst behoorlijk op adem komen (er lagen er nog meer van pampus die van die berg afkwamen). Toen weer op de been om de verborgen Inca-stad Machu Picchu te verkennen, niet voor niets een nieuw wereldwonder.

De stad Machu Picchu is gelegen tussen steile bergen, op een hoogte van ongeveer 2438 meter.

Er is in de stad een woonzone met middenin een groot plein, een militaire zone en een godsdienstige zone. Tussen de godsdienstige gebouwen stonden ook de woonvertrekken van de hofhouding. In de godsdienstige zone vindt men tempels voor de zonnegodin en de maangodin. Ook staat daar een zonnewijzer op het hoogste punt van de stad.

Over de functie van de stad zijn wetenschappers het niet eens. Doordat de stad zo ontoegankelijk is, wordt aangenomen dat de stad geen doorsnee-functie had.

Geweldig om hier rond te lopen en hier voelde ik iedere trap omhoog wel (doordat de klim op de andere berg toch behoorlijk uitputtend was).
Ook hier weer verschillende tempels waar de zon een belangrijke factor speelt en de bergen als goden aanbeden werden.
En ja, de foto der foto's van Machu Picchu (die je dus in ieder boekje ziet) heb ik ook genomen en met mij op de voorgrond (moet natuurlijk bewijs hebben).
En natuurlijk een stempeltje in mijn paspoort (jaja, je bent toerist of je bent het niet).

De rest van de groep had om 15.00 uur afgesproken om in Aquas Caliente te lunchen, maar het was al bekend dat ik waarschijnlijk later zou komen als ik de klim kon maken.

Dus rond 15.15 uur heb ik de bus naar beneden gepakt en snel een hapje gegeten.
Heb vele schouderklopjes gekregen en de gids ging zelfs door de knieën als respect.

Rond 17.00 uur hebben we de trein richting Cusco gepakt. Dat duurde ongeveer 3 uur en na een korte rit waren we bij het hotel. Dit is hetzelfde hotel als eergisteren maar een andere kamer. En volgens mij heeft de klim geluk gehad, want ik heb nu een suite met een jacuzzi (jaja, een bubbelbad) op de bovenste verdieping (of is het om de spieren los te houden want hier is geen lift).

Morgen gaan we Cusco ontdekken. Hier blijven we 3 volle dagen. Voor het eerst wat langer slapen (morgen wake-up call om 8.00 uur).
Zondag gaan we nog de Heilige Vallei in voor nog meer inca-oudheden te zien.

Hoezo vakantie is om uit te rusten!!!
Al heel veel gezien, maar vandaag met Machu Picchu was toch zeker een hoogtepunt.

Zo, nu zijn jullie ook weer op de hoogte van het reilen en zeilen in Peru.

Groetjes en tot de volgende keer.

Marjo


Ps, Lon proficiat met de kleine. Blij dat alles goed is met de kleine en de moeders. En veel succes met het wisselen van de luiers. Heb je al een PV-pakje?