Cavia

Weer even een korte update.

Vandaag weer vanalles gedaan. Om 7.00 uur vanuit het hotel vertrokken naar de haven van het Titicaca meer, het hoogst bevaarbare meer ter wereld (commercieel dan want als je een hoger meer hebt, kun je er natuurlijk gewoon een bootje inleggen en gaan varen).

Nee, niet gezwommen maar wel met de boot naar de Uros eilanden gegaan. Dit zijn eilanden die geheel bestaan uit riet. Zowel de fundering als de huisjes. De eilanden zweven als het ware. Wel raar om erop te lopen. Iedere 8 maanden moeten ze de fundering verhogen omdat de onderste laag aan het rotten is. Hier wonen de Uros volkeren. Een kleurrijk volk en vriendelijk volk. Natuurlijk nog een toeristisch tochtje gemaakt op een boot van riet, die verrassingwekkend stevig was.

Daarna verder varen richting Bolivia. Net voor Bolivia ligt het eiland Taquila. Hier wonen nog hele traditionele mensen. De mannen breien en fluisteren alleen maar en de vrouwen mogen alleen weven. Dus een beetje raar.
Ook hebben ze prachtige kleding aan. De mannen hebben een soort slaapmuts op. Is die helemaal rood dan zijn ze getrouwd, is hij half wit dan zijn ze single. En dan afhankelijk welke kant de flap uithangt kun je zien of ze verliefd verloofd of zoekend zijn.

Bij de vrouwen een soortgelijk systeem, maar dan een sluier met grote opvallende pompoms aan de sluier. Als die voor zitten zoekt de vrouw nog een partner en als ze achter zitten dan is ze getrouwd.

Het enige nadeel was dat het een behoorlijke klim was en meer dan 500 ongelijke traptredes omlaag. Dus hijgend op en af geklommen.

De hoogte begint meer mensen zijn tol te eisen. Tijdens de bootrit werd iemand onwel, dus die moest plat liggen. Maar de gids had dan ook continue een tas bij zich met EHBO spullen en weer die vieze coca-bladeren.

Rond 17.30 uur waren we terug. En toen kwam het, cavia eten.
Ik had wat hoofdpijn dus besloot het vanavond niet te pakken en het gewoon veilig op kip met kokos te houden.
Echter sommige waagden zich er wel aan en dat was schrikken (voor ons vooral lachen).

Jaja, Susan, ik moest meteen aan jouw verhaal denken.

Het arme dier wordt dus zodanig opgediend dat hij met alle beentjes wijd voor je klaar ligt op de bord. Dus zelfs met de slechste verbeelding kon je er niet langs dat het een cavia was. Het hoofdje zat er nog aan met de oogjes. Dus de eerste vieze gezichten zag je al en de eerste cavia's werden al terug gestuurd. Toen hebben ze de pootjes en hoofdje eraf gehakt om het minder op een cavia te laten lijken. Goed bedoeld, maar enkele dames durfden het niet meer aan te raken, dus die hebben een extra groot toetje genomen.

En wat was ik blij dat ik het niet genomen had. Dus ik haak bij deze af en laat deze culinaire lekkernij lekker aan mij voorbij gaan. Ik wil best e.e.a. proeven, maar dit liet wel heel weinig aan de fantasie over.

Morgen richting Cuzco en over 2 dagen gaan we naar de Macchu Picchu. Een nieuw wereldwonder, een inca ruine hoog in de bergen. Je kunt de originele 4 daagse inca-trail lopen, maar wij gaan lekker met de trein en bus.

Zo, en nu stop ik er weer eens mee. Tot de volgende keer maar weer.

Groetjes
Marjo