Condors en cavia s

Hoi hoi,

Ten eerste, dit is de eerste computer in Peru met een USB aansluiting. Ik heb daarom ook alvast wat foto's toegevoegd. Zit nu aan het maximum.

Zo, we zitten weer in bewoond en bereikbaar gebied.
Het is alweer even geleden dus moet weer even nadenken wat er allemaal gebeurd is in de tussentijd, want dat is heel veel.

Nou, nadat we in Arequipa zijn weggegaan hebben we eerst een stop gemaakt bij een winkeltje. Eerst de coca-bladeren ingeslagen.

Toen dus de klim per bus gemaakt. We moesten eigenlijk van de gids met de coca-bladeren beginnen want dan wen je het snelst aan de hoogte. Dus iedereen als een lama (jaja, weet nu ook hoe het voelt) eerst een soort katalysator (met dropsmaak of zoutsmaak) in de mond en daarna enkele bladeren. De gids zei al om te beginnen met een paar bladeren dan konden we vast wennen.

Nou, 5 bladeren in de mond ging nog wel maar toen we te horen kregen dat er minimaal 15 bladeren in je mond moesten om effect te hebben, was het wel even slikken. En met al die coca-bladeren in je mond is dat best lastig. Dus dan maar doorproppen. Het lijkt net alsof je een aantal bladeren van de boom plukt en die in je mond stopt. Dus pruimen met zo'n 15 coca-bladeren in de mond. Op een gegeven moment raakt je mond een beetje verdoofd en daarna is het weer snel normaal. Dat is het teken dat het effect heeft.

Toen stoppen voor de eerste kudde vicuna lama's. Dit is het meest zeldzame soort lama die de beste wol geeft. Echter het dier kan maar eens per 5 jaar geschoren worden dus de wol is ook meteen de duurste van de wereld.
Dus ondertussen kijkend naar de lama waren we zelf aan het kauwen als een lama.

In het winkeltje had ik ook wat coca-snoepjes met caramel smaak (die moet je er wel bij verzinnen) gekocht, dat smaakt wat beter.

Dus de prop van de coca-bladeren heb ik maar even buiten uitgespuugd.

Daarna door naar 4910 mtr hoogte. Daar aangekomen kregen de eerste personen al last van de hoogte. Niet de bus uitspringen was het advies. Op het hoogste punt is meteen een verzamelpunt vanwaar je 7 vulkanen kunt zien. Zo heb je er nog nooit eentje gezien en zo heb je er 7 op een kluitje. Eentje was nog vrij actief en rookte nog (vorig jaar nog de mensen moeten evacueren).
Ook waren hier veel verkoopstertjes (met vaak hetzelfde assortiment). Enkele kinderen waren aan het spelen en die waren natuurlijk weer goed voor de foto's. Alleen nadat ik ze ieder een Hema toetertje had gegeven was voor de rest natuurlijk wel de foto verpest, maar ach de mijne had ik al. Gni gni gni.

En toen naar de Colca Canyon. Deze kloof is twee keer zo groot als de Grand Canyon in de USA. Het hotel lag midden in de Colca vallei en we hadden dan ook een prachtig uitzicht op de terrassenbouw. Het hotel had ook een huis alpaca (ook een soort lama's, ik laat op de foto's wel zien wat het verschil is) genaamd vlekje (maar dan in het spaans). Het was een nieuwsgierig beestje en gisteren toen ik op het terras mijn verslagje bij aan het werken was, kwam hij naast mij staan grazen. Jaja, dus ik reis zeker niet alleen.

Daar merkte ik goed de hoogte. De avond had ik barstende hoofdpijn, dus maar gauw een paracetamol ingenomen en alleen nog een soepje opgegeten. Meerdere mensen hadden er last van. De dag erna is 1 persoon in het hotel gebleven omdat deze er teveel last van had.

Overdag is het in de Canyon ongeveer 25 graden en omdat je dicht bij de evenaar en hoog tegen de hemel zit, is het nog extra warmer en feller, dus flink insmeren. 's Nachts is het echter ijskoud.
Alle kamers hadden dan ook een eigen verwarming die door het personeel moest worden aangemaakt. De eerste nacht is het min 12 graden geweest en afgelopen nacht 9 graden.

Toen gistermorgen weer vroeg op (5 uur) om te vertrekken naar de Cruz del Condor. Een plek waar meestal condors worden gezien, de grootste vogel ter wereld. Ze kunnen een spreidwijdte bereiken van 3,5 mtr. Maar het is geen garantie, want als de thermiek niet goed is of de temperatuur komen ze niet.

Dus om goed 8 uur waren we op locatie.
Op die locatie staat ook een kruis waar onze gids al aangaf dat ze vaak op gaan zitten, als ze komen.
Dus samen met nog iemand van de bus ben ik de rots omhoog geklommen en net onder het kruis gaan zitten (niet iedereen had daar de puf voor). En binnen 15 minuten kwam de eerste condor. Ze zweven als het ware door de lucht en door de warme thermiek komen ze steeds hoger. En ja hoor, op een bepaald moment komt er dus een grote volwassene condor net boven het kruis gevlogen, dus op zo'n 50 mm afstand van ons hoofd. Dat was wel mooi om te zien en tegelijkertijd eng want wat zou er gebeuren als hij zo wat op je hoofd zit. Is niet zomaar een kanarie pietje. In totaal hebben we daar 2 volwassene condors gezien en 1 kleintje. Toen zijn we nog een kleine trek gaan doen langs de canyon en als toetje kwamen bij het uitpuf moment twee grote condors omhoog vliegen. Het ging zo snel dat niemand zijn camera gereed had.

Toen weer terug via de canyon en nog verschillende stops gemaakt. Het is heel indrukwekkend om te zien hoe de inca's vroeger eigenlijk veel slimmer waren dan wij tegenwoordig met al onze computers. Op een steen stond een gravering hoe de terrassenbouw water moest krijgen. Dit was als het ware een plattegrond en tot op heden werkt het nog steeds zo.

Verder geluncht in een klein dorpje en daarna even over de lokale markt gelopen met verschillende mensen met de originele klederdracht. Super mooi.

Toen zijn we nog met een kleiner groepje gaan zwemmen in een warmwater bron. Dit was water wat uit de vulkaan komt. Als het eruit komt is het 88 graden en in het zwembad was het 40 graden. Je hoefde dan ook niet in de hoek te komen waar het uit de berg kwam, want dan werd je onderhand gekookt.

Toen vanmorgen weer om 7 uur vertrekken naar Puno waar we nu zitten. Dit is een klein plaatsje aan het Titicaca meer, het hoogst bevaarbare (commercieel bevaarbaar) meer ter wereld. Vandaag was een reisdag en zijn we weer iets gestegen (zitten nu op zo'n 3900 meter in in de Colca vallei op 3400 mtr). Meerdere mensen hebben nu last van de hoogteziekte. 1 persoon krijgt vanavond bezoek van een dokter om zich na te laten kijken. Hoogteziekte kan namelijk dodelijk zijn. Dus ook de reisleiding en lokale gidsen vragen continu hoe het gaat om te zien of er niemand op instorten staat. Wel goed, want het kan je ineens als een klap overkomen.

Vanavond is er een dokter gekomen voor iemand in de groep. Deze persoon mag morgen niet mee op het Titicacameer en moet 3 keer per dag aan de zuurstof (hotels en de bus hebben zuurstof bij zich ivm hoogteziekte). Dus het kan behoorlijk ernstig zijn.

Morgen gaan we het Titicacameer over naar de Uros eilanden. Deze zijn geheel van riet gemaakt (zowel de fundering als de huisjes als de boten). Ben benieuwd.

Heb nog niet de cavia gegeten, want Cusco is daar meer de plaats voor. Wel de Alpaca en die smaakt best goed. Dus jaja, lama heb ik al gegeten. Maar goed dat ze dat niet weten want ze kunnen goed spugen.

Onderweg zien we veel kuddes met lama's rondlopen. Mooi om te zien.

Zo, volgens mij was het dat in het kort. Ik zal waarschijnlijk nog wel e.e.a. vergeten zijn, maar de verhalen volgen nog.

Ik zit nu al boven de 1000 foto's, dus u bent gewaarschuwd als u even foto's wil komen kijken.

Zo, ik ga maar weer eens stoppen.

Tot de volgende keer maar weer!!

Marjo