Hoi .....An

Nee, we hebben geen An in de groep zitten, maar het plaatsje waar we nu zitten heet Hoi An. Makkelijk te onthouden omdat je iedere keer An moet begroeten (en de hoofdstad heeft Hanoi, dus dat is weer lekker omgedraaid en daardoor raak je dus de tel een beetje kwijt).

Maar om daar eerst te komen, zijn we vanuit ons luxe 4-sterren hotel vertrokken voor een 10 uur durende busrit. Onderweg hebben we nog een keertje gestopt bij een kroepoek fabriek en een fabriekje waar ze de rieten strandmatjes maken (je weet wel, die ze bij de Xenos voor Eur 2,- verkopen).
Mwah, onder fabriek moet je verstaan de woonkamer van een gezinnetje, want meer is het niet.

Rond het middag uur zijn we aangekomen bij My Lai, het dorpje Son My. Op 16 maart 1968 heeft zich hier een behoorlijk drama afgespeeld. De vietcong was in volle gang en het midden was een beetje de grens tussen het communistische Noord-Vietnam en de vrije Zuid-Vietnamezen (en bijbehorende Amerikaanse garde).

De Amerikanen wilden een wraakactie uitvoeren en de bevelhebbers hebben toen op de soldaten ingepraat dat er een sterke militaire vijand zat in dat gebied. De soldaten kregen de vrije hand en zelfs de code dat ze alles moesten neerschieten wat bewoog. Tevens werd gezegd dat ze nu eindelijk wraak konden nemen op de slachtoffers van Amerikaanse zijde.
Toen ze daar aankwamen waren er echter geen strijders, maar alleen kinderen, vrouwen en oude mensen. Echter de Amerikanen waren zo opgefokt dat ze het hele dorp uitgeroeid hebben, 504 doden.
Het hele dorp is platgebrand en er zijn verschillende foto's vastgelegd. Enkele overlevenden lopen er nog rond, die hebben zich in leven kunnen houden door onder de lijken te kruipen.
Behoorlijk indrukwekkend en dit laat zien wat mensen toch af en toe kunnen aanrichten.

Verder zijn we later in de avond in Hoi An aangekomen. Een dorpje met ongeveer 120.000 inwoners, staat op de World Heritage lijst. Kleine straatjes aan een rivier met een heel oud gezellig centrum met veel typische herenhuizen.

Veel lampionnen en ontzettend veel kleermakers. Dus we hebben ook wat voor onszelf in elkaar laten zetten. Wel geinig, wat ze gaan je tot in de bilnaad nameten (lekker fris).

Dus vandaag veel gewinkeld en morgen met de fiets de rijstvelden in.

Zo, ik stop er mee, want deze tent gaat zo sluiten. Ze zitten mij al buiten de deur te kijken.
Dus binnenkort het volgende berichtje.

Enne Susan, dat afzien komt wel, want we krijgen over enkele dagen 2 x nachttrein (op Vietnamesche maatjes en slapen in een paalwoning op een dun matrasje en ieder zijn eigen klamboe tegen de muggen.

Zo, nu gaan de lampen uit.

Groetjes
Marjo