Terug bij af!

Nou, hier zijn we dan weer of eigenlijk ik, terug in Dehli, waar de reis zo´n kleine 14 dagen geleden begonnen was. Ik was in deze groep de enige die de 14daagse India reis deed, terwijl de rest nog 1 weekje extra heeft en naar Nepal gaan.

Maar ik zal eerst bij het laatste stukje waar ik was gebleven teruggaan.

De geitjes...iedereen vond het ontzettend sneu voor de chauffeur, die moest uiteindelijk 8000 roepies betalen voor die geiten, wat ze normaal nooit zouden opbrengen hier, dus verschillende mensen in de groep hebben vrijwillig een paar Euro in een envelop gedaan en aan de chauffeur gegeven de volgende dag. Deze was helemaal van de waps af dat wij dit voor hem gedaan hadden en omdat ie eigenlijk geen woord Engels spreekt heeft ie ons via de gids laten bedanken. Ach, kunnen we nu zeggen dat het voor dit goed doel echt goed terecht komt, want die man die heeft ons ook weer veilig door India weten te brengen en zet en haalt ons altijd voor de deur af-op.

Maar de dag daarna om 7 uur ´s morgens vertrekken. Want er stond 475 km rijden op het programma van Khajaruho naar Varanasi. Nu zou dat in Nederland ook al een aardige afstand zijn, hier helemaal, want des te verder wij van Dehlig afkomen, des te miner wegdek ligt er.
Dus hobbel de bobbel op weg naar Varanasi. Eerst door het Panna National Park, een natuurpark waar tijgers zitten, geen gezien want het is broedseizoen, dus ze zitten dieper in het park, waar het afgesloten is tijdens broedseizoen.

Toen we ´s morgens de eerste koffie stop hadden, in een dorpje waarvan je denkt, hoe komen ze aan zo´n adresje. Daar zat een andere groep Nederlanders te ontbijten...de Djoser groep. Het ontbijt was wel uitgebreid vergeleken wat wij toen 3 weken in Vietnam hebben gekregen van Djoser. Het was de 2de Djoser reis in India dit jaar, de overige reizen waren allemaal niet doorgegaan ivm te weinig animo. Nou, Fox heeft iedere week 2 reizen die starten, 1 op dinsdagen en 1 op donderdag....I rest my case.

Maar onderweg kwamen we die bus nog een paar keer tegen, de ene keer reden wij ze voorbij en de andere keer zij ons.
Onderweg nog een paar noodstops moeten maken, want onderweg was helemaal niets, of wel genoeg te zien, maar het echte India...en dat is niet al te hygienisch om het zo maar te zeggen. Wel indrukwekkend onderweg..niet die noodstops waar iedereen achter de bus aan het plassen is.

Het verkeer is hier nog erger dan China en Vietnam opgeteld. Het rijdt zo onlogisch als de pest. Zit er 1 baan vol, dan gaat alles op de andere baan rijden, zodat het daar ook van 2 kanten stopt. Dus dan maar met zijn allen stoppen.

Maar na 12 uur zijn we dan toch in Varanasi aangekomen. Onderweg hebben we verschillende Oranje-mannen gezien. Dat zijn pelgrims, eigenlijk boeren, die de eerste maand van de moesson op blote voeten naar de Ganges lopen. Ze hebben een stok bij zich met daaraan 2 kannetjes, deze stok mag gedurende de bedevaart, niet opo de grond komen, dus ook niet als ze slapen. Dus onderweg zie je van die stellages, waar de stokken ophangen. Als er eentje de grond raakt, dan moeten ze weer vooraf aan beginnen. En dan te bedenken dat sommigen 600 km enkele reis erop hebben zitten, is dat best lullig als dat zou gebeuren.
En ze hebben alleen maar oranje aan. Als ze bij de Ganges zijn, gaan ze de kannetjes vullen met Ganges water, de stok wordt dan ergens neergegooid en vergeten. 1 kannetje gaat naar de gouden tempel in Varanasi waar ze dan ook nog zo´n 5-6 uur voor in de rij moeten staan en 1 flesje voor thuis. Als ze bij de Ganges zijn, dan natuurlijk ook zichzelf er helemaal in dopen. Soort 4 daagse kruisje ophalen, maar dan anders...hihi.

Toen we in Varanasi aankwamen was het een drukte van jewelste. De wegen waren eignelijk verdwenen en je reed alleen maar over hobbels en bobbels, de bus die schudde alle kanten op en de bagage moest goed in de gaten gehouden worden dat die niet naar onderen gedonderd kwam, wat dus ook regelmatig gebeurde.
Maar we zijn toen direct naar het hotel gegaan (lees 1 uur nadat we in Varanasi waren aangekomen omdat het zo druk was).
De dag erna zijn we eerst naar de plaats geweest waar Boeddha voor het allereerst gepredikt heeft, een heilige tempel dus voor boeddhisten. Deze plek heet trouwens Sarnath. Daar aangekomen keek het alleen maar wit...uuuuhhh de Ganges misschien ervoor gezorgd dat oranje wit wordt? Nee, dit waren pelgrims uit Sri Lanka, het leek een grote mierenhoop, want ze bleven komen. Dus pelgrims genoeg daar.
Daarna nog naar een museum geweest waar je vanaller hande oudheden kon zien en natuurlijk souvenier verkopertjes. Nu ha ik al de bijnaam ´Pen´ en hier kregen we allemaal de bijnaam ´Money´. Ofwel ze spreken je aan met ´Hi Pen? of Hi Money?´
Dus dan maar gezegd dat dat onze naam niet was...snapten ze niet helemaal maar ze kregen dan ook niet was ze wilden geld of pennen.

´s Avonds zijn we het oude Varanasi ingegaan, eerst een stuk met de bus een daarna verder met riksja´s, want het verkeer liep daar wel helemaal vast. Varanasi is naar zeggen de alleroudste continue bewoonde stad van de wereld. Veel smalle straatjes en het krioelt daar van alle kanten, koeien die op de weg een dutje doen, het hele verkeer wat er dan omheen moet. Zwerfhonden die er doorheen rennen en dan als je naar boven kijkt ook nog apen die door van gebouw naar gebouw springen. Sterke nog, er was er die dag (lazen we de dag erna in de krant) eentje op een vervallen huis gesprongen, waar een stuk dak omlaag kwam, recht op een 46 jarige pelgrim uit Sri Lanka, die was op slag dood. Niet hard genoeg gebeden dus...

Voordat we naar het oude Varanasi gingen kregen we van de gids het advies om hoge dichte schoenen mee te nemen....waarom?
Het is daar ongelovelijk smerig en vies dat je anders infecties krijgt....ja maar met hoge schoenen krijg je wel alles in je schoen en neem je het mee naar Nederland. Dan had je nog de mogelijkheid om gewoon je slippers aan te doen, maar dan moest je zorgen dat je geen open wondjes aan je voeten had ivm infectie gevaar....hmmmm apart advies.
Nou ja, afweging of je goede schoenen in de vernieling te helpen en de infecties mee naar Nederland te nemen of op blote voeten en dan daarna goed schoon schrobben, heb ik voor dat laatste gekozen. Het regent hier behoorlijk, sterker nog de Ganges is overstroomt en nog nooit zo hoog geweest, dus je krijgt de viezigheid toch aan je voeten, ook met dichte schoenen.

Dus op weg naar Varanasi. In de riksja was het al een heel avontuur. Corrupte politie (die je gewoon laten betalen willen ze je erdoor laten, zo ook voordat we Varanasi inreden die avond ervoor, de buschauffeur heeft de politie om moeten kopen om de kortste weg te mogen nemen, anders meer dan een uur omrijden, de Djoser bus stond voor ons en heeft het daarna ook maar
gedaan, maar wij waren eerder weg, dus hebben het eerst betaald) en verder ook vooral de koeien ontwijken. Die liggen zelfs pontifikaal (schrijf je dat zo) midden in de winkel en wegjagen mag niet hier in de heiligste stad waar de koe echt een god is.

Daar aangekomen zijn we eerst naar de hoofdghat geweest, de Ghats zijn de trappen die je veelal op plaatjes ziet die naar de Ganges leiden. Sommigen hebben een speciale betekenis zoals een wasghat, waar veel gewassen wordt, een crematieghat, waar dus gecremeerd wordt, etc.
We zijn eerst naar de hoofdghat gegaan. Een drukte van jewelste, met oranje mannen, andere pelgrims en jaja, ook hier weer de bedelkindjes en de verkopertjes.

Dat was al een spectakel om te zien hoe die mensen zich daar in de allervieste rivier ter wereld (daar is de nijl niets bij), wassen en onderdopen. Iedereen neemt ook een flesje mee om dat t vullen en thuis als heilig water neer te zetten. Ze drinken het ook want ze zijn heilig in de veronderstelling dat het je geneest en je zonden wegwast. Nou, ik denk dat je ene probleem verdwijnt, maar je een hele familie bacterien en virussen meeneemt wat je oude probleem doet verbleken. Het water zelfs in een klein flesje was zo smerig als maar wat.
Ze konden daar ook op de foto en naast de Ganges stond dan ook de printer als souvenir. Net als de Efteling zeg maar.

Toen zijn we de smalle straatjes ingelopen en je ziet daar erkelijk alles. Aan de kant omdat de koe eraan komt en deze voorrang heeft op alles en iedereen.
Winkeliers die in hun einkeltj liggen te slapen, honden met schurft...aan de kant dus. Brommertjes, mensen, noem het maar op. hoe smal de straat ook is of hoe vies...het past en kan allemaal.

Er zijn 2 crematie plekken. De hindoes moeten binnen 24 uur begraven worden en deze 2 plekken bij de Ganges zijn het Walhalla voor de hindoes om te sterven en hier gecremeerst te worden. Voordat het zover is, moet de oudste zoon (als die er niet is, de ooudste broer,oom etc) eerst over het hout onderhandelen, en ze moeten het heilig vuur kopen. Je mag dus niet zomaar een brandstapeltje met spiritus aansteken, het moet van het heilig vuur zijn wat in handen is van 1 heel rijk persoon. En de mensen die op de crematie plekken werken (die daarna stiekem de sieraden en gouden tanden achterover drukken die over blijven). kkortom in korte tijd moet er veel geregeld worden. De oudste zoon heeft dan ook een wit gewaad aan en zijn hoofd kaalgeschoren. Vrouwen mogen niet bij de crematie aanwezig zijn omdat zij te emotioneel zijn en men hierdoor denkt dat de ziel niet weg kan. Vanwege dat laatste doen ze vaak ook voordat die persoon gecremeerd wordt de schedel stukslaan zodat de ziel makkelijker eruit kan.
Er zijn een paar groepen die niet gecremeerd worden, zwangere vrouwen, heilige mannen en mensen die door een slan gebeten zijn. Bij dat laatste kunnen ze soms niet zien of iemand dood is of verlamd. Men denkt dan als ze deze mensen in de Ganges gooien, men nog een kans op ontwaken heeft. Fijn idee dus als blijkt dat je echt verlamd bent, dan verzuip je dus gewoon. Maar dezze groepen worden dus net gecremeerd, maar in een lijkgewaad in de Ganges gegooid. Het kom dus ook geregeld voor dat mensen zich aan het baden zijn en dan plotseling een lijk voorbij komt drijven. Dat hebben wij niet gezien.

Normaal kunnen toeristen vanaf een boot op de Ganges de crematies zien, want uit respect van de familie mag je niet dichterbij komen. Maar omdat de Ganges overstroomt is, mochten er geen boten varen omdat de stroming levensgevaarlijk is. Dat was behoorlijk balen, want dit was ook wel een hoogtepunt van de reis om het hele gebeuren inclusief het was-ritueel vanaf de waterkant te kunnen zien. Dus het was nu allen mogleijk om te zien als je er letterlijk tussenin ging staan, ook apart.

We zijn toen naar 1 van de crematiegronden gegaan om te zien of er iets te zien was, de normale locaties waren overstroomt dus het was nu op een dak van een huis.

Onderweg kwamen we nog een of andere guru tegen van de Bagwan, 3 hele hoge heren die zich naar hartelust lieten fotograferen, sterker nog er liep er 1 met een Ipad rond. Hoezo kan het geloof niet met zijn tijd mee.

Maar toen sloegen we rechtsaf en stonden we tussen de houtstapels waar je het hout voor de crematie kunt kopen. We mochten alleen van het hout een foto knippen, maar niet naar de andere kant omdat daar dus de crematies waren. en plotseling kwam de lokale gids met een compensatie omdat we niet met de boten konden.....we mochten, als we wilden, de crematiegrond oplopen. Ofwel een rondje lopen tussen de brandstapels met de lijken...uuuuhhhh.
Nou, aangezien ik verslag uit moet brengen, heb ik dit dus ook aangegrepen.
Niet iedereen ging, begrijpelijk. dus hup het dak op en er kwam me toch een rook op je af, de as vloog je om de oren en het was natuurlijk stikheet. Er waren 3 stapels die brandden, waarvan je alleen nog een beetje lijkgewaad (die ze toeristen als tafellakens probeerden aan te smeren, nou ben ik dat verkopertje niet tegen gekomen) liggen, maar geen lichamen. Een 4de stapel was net aangestookt en ja hoor.....daar kwam opa, oma of een ander familielid. En natuurlijk ook weer chaotisch, dus eerst moesten we wel de trap af en toen weer niet en toen weer wel.....en toen wilden we gauw maken dat we wegkwamen, maar toen precies kwamen ze met dat lijk op de houten ´brancard´ naar boven. Het trapje was niet breed en aan beide zijdes stond dus volk. Dus we hebben ons erin geperst en vervolgens moesten de dragers zich dus met het lijk erdoor wurmen. We stonden nog met 4 Foxjes op de trap en 1 was echt bang, die hebben we dus letterlijk naar ons toegedrukt met gezicht onze kant op. Nou, door dat hectische wurmen ga je toch afvragen of dat lijk niet plotseling ervan afschiet, sterker nog, ik vind het verbazingwekkend dat dat niet gebeurd is. Het werd omhoog getild dus we hadden ook nog het plezier om van de onderkant het hoofd te zien bengelen met daaronder een plas water. Ik heb maar aangenomen en ook tegen die andere 2 die dat zagen gezegd dat dat geen lichaamssappen kunnen zijn, maar Ganges water is omdat ze daar het lichaam eerst indompelen. Ik hoor wel als het anders is.

Nou, toen maar gauw weg toen het lijk erdoor was. De kleren zaten onder het as, dus in het hotel maar goed uitgeklopt en gewassen, anders neem ik oma of opa gewoon mee naar Nederland. Dit maak je normaal toch niet mee, kan alleen maar in India. Ik heb er alleen geen foto´s van en als ik die had, had ik ze hier niet laten zien.

Toen weer verder en eindigden we ook weer op een ander dak waar bij uitzondering (normaal is het gewoon aan de Ganges zelf) de avondceremonie plaatsvond waar de Ganges iedere avond aanbeden wordt (moeder Ganges). Daar begon het me toch te regenen, maar met de poncho was ik voorbereid. Tijdens de ceremonie was het droog.

Toen weer terug met de riksja´s die door een nog grotere chaos moesten zigzaggen en daarbij nog dat straten overstroomd raakten.

Daarna terug bij het hotel zijn we naar het ´´ winkelcentrum´ naast ons hotel naar de
McDondalds geweest, zonder bief, dus genoten van eenheerlijke Mac Maharaja, een soort big mac maar dan van kip. Heerlijk.

Gisternmorgen om 5 uur vertrokken vanuit het hotel. Sommigen vonden het de avond daarvoor te heftig qua chaos, stank, etc dat ze niet mee gingen. Dit is dan ook het India zoals ik me had voorgesteld.

Toen konden we ´s morgens met de bus wel verder komen en moesten we nog maar een klein stukje lopen naar de andere crematie plaats. Hier wordt 24 uur per dag gecremeerd, alleen aan de Ganges omdat dit de plaats van de god Sjiwa is. Deze beschermt tegen de kwade geeesten die na zonsondergang komen.

En ja hoor, daar waren ze ook al aan het BBq´en ofwel bezig met cremeren. Net toen ik eraan kwam werd er een been omgevouwen net als een lapje vlees. Klinkt vies, maar je moet ze wel nageven dat zij de dood heel anders ´vieren´ dan wij doen.
Ook omdat we hier dus zo dichtbij stonden mochten we geen foto´s knippen. Dus om toch een aandenken aan dit vreemde maar indrukwekkende stukje vakantie te hebben, heb ik dus een foto geknipt van een stukje lijkgewaad wat over was, nee je ziet niets verder, gewoon een lap stof eigenlijk.
En er was nog een kale man in wit gewaad die bij een lijk stond (die was omwikkeld met doeken) die nog over het hout moest onderhandelen.

Daarna zijn we naar de was-ghat gegaan. Een drukte van jewelste daar om 6 uur ´s morgens. Mannen en vrouwen die zichzelf met hun kleding in de Ganges dompelen en daar hun kleren ook in wassen. Ook hier werden weer de potjes met Ganges water gevuld en was er een groepje dames een heel gebedsritueel aan het uitvoeren. Dat is wel heel apart om daar direct tussen te staan.
Onze lokale gids had van een jongetje die daar bezig was met wensbootjes aan de lokale mensen te verkopen een hele reeks opgekocht. Het was een bootje van bladeren gemaakt met rozenblaadjes erop. En middenin een kaarsje aangestoken. Dat moest je in de Ganges leggen en een wens doen. Nou, mijn bootje is meteen tegen de rand aangeknald dus ik ben benieuwd of mijn wens uitkomt.

Daarna begon het weer stevig te regenen en toen hadden we de chaos wel weer gezien en zijn we terug naar het hotel gegaan waar we in de omgeving wat rondgelopen heben en naar het winkelcentrum zijn gegaan.


s Avonds om 18.30 uur had de gids een soort afscheidsborrel geregeld omdat ik de enige was bij deze reis die niet mee naar nepal ging. Iedereen was er dus gezellig geborreld en daarna bij het restaurant aangeschoven voor een laatste groepsavondmaal.
Daar heb ik een lekkere vegetarische Thali genomen. Een schaal met allemaal kleine schaaltjes met Indisch eten en brood en toetje en soep, etc etc. Een soort Tapas, maar dan op zijn Indisch. Lekker, maar veel. Maar gewoonom het af te leren. Ik heb hier lekker gegeten, maar je moet wel van tandoori´s houden. En ik ben er (nog) niet ziek van geworden.

Vanmorgen ging de groep om 6 uur weg voor de lange rit richting Nepal. Een enkeling wilde graag met me mee, want die vond India helemaal niets.

Ik zelf werd om 13.30 uur in het hotel opgehaald, dus eerst rustig ontbeten en het koffer gereorganiseerd en geluncht en toen richting vliegveld. Een laatste blik op het chaotische van Varanasi geworpen en met Jet Airways (nee, air tucTuc hebben ze niet) naar Dehli gevlogen waar netjes een chauffeur op mij stond te wachten om me naar het hotel te brengen. hier blijf ik een paar uurtjes maar omdat mijn vlucht vannacht om 1.30 uur lokale tijd vertekt. dus nog gauw even verslag bijwerken, want hier hebben ze goede wifi verbinding.
Op de heenweg naar het hotel stond ik midden in de spits van Dehli, ook een aparte ervaring. Om 22 uur lokale tijd word ik weer opgehaald en naar het vliegveld gebracht waar ik via Wenen naar Amsterdam vlieg. en daar moet ik morgenvroeg om 9.20 uur aankomen.

Dan zit mijn India avontuur erop. Het was eenheel avontuur. Maar wel een leuke. Dus Zuid-India staat ook weer op de lijst van bestemmingen. Maar voor nu weer terug naar het schone Nederland. Zullen daar de koeien ook op de weg liggen slapen?

Nou, ik stuur wel een kort berichtje als ik thuis ben, dan zit het er definitief op.

Groetjes en tot de volgende keer maar weer.

Marjo