Zapatistas en Maya´s

Hola,
Zo, weer een paar dagen verder. Op weg van Merida naar Uxmal. Uxmal is een maya ruïnestad in Yucatán, Mexico, 80 kilometer ten zuiden van Mérida.
Ook weer een groot Maya complex beìnvloedt door de Maya´s, de Tolteken en ook de Spanjaarden. Een groot complex met tempels en we waren gelukkig op tijd op pad gegaan waardoor we de hordes toeristen voorwaarden.

Na Uxmal zijn we op weg gegaan naar Palenque. Een lange rit, waar het voor de meeste Amerikanen stopt omdat het een volle dag reizen van Cancun ligt, de luxe resorts.

Maar via de Golf van Mexico waar we nog eventjes een plons in de zee konden nemen voor een heerlijke lunch (garnalen met mango saus..yum) en weer door. ´s Avonds waren we rond 20.00 uur in ons hotel. Daar had ik een kleine bungalow voor mezelf met een woonkamer en aparte slaapkamer. Een mooi hotel in een mooie jungle omgeving. Het hotel lag 3 km van het dorp maar daar was niet veel te beleven. Dus bij het hotel gegeten.

De eerste gerechten kwamen op tafel en die zagen er allemaal prima uit. Het gaat met een grotere groep niet allemaal tegelijk dus kan gerust een half uur tussen de gerechten zitten van jou en je buurman/-vrouw. Ik had inktvisringen besteld en kreeg een hele kleine octopus op mijn bord....uuuhhhmm was wel lekker, maar bij de tentakels gehouden.
De laatste 2 gerechten lieten erg lang op zich duren, een Caesar Salad en een viscocktail. Nou, toen kwam het. Een uitgeholde krop sla met saus er overheen en de wortels en zand nog aan het onderstuk vast...dat was de Caesar Salad. En de viscocktail was net een vissekom met daarin drijvende stukjes vis.

Nou, het hele gezelschap kwam niet meer bij van het lachen. De Caeser Salad werd toch maar teruggestuurd, daar zou een konijn zich nog van beledigd voelen. Dus hebben ze gauw een andere salade te voorschijn getoverd.

De dag erna ´s morgens vroeg vertrokken naar de ruìnes van Palenque bezocht. Palenque is een archeologische vindplaats van de Maya beschaving niet ver van de Usumacinta-rivier in de gemeente Palenque, Chiapas, Mexico op ongeveer 130 km ten zuiden van Ciudad del Carmen.
Als vindplaats is het van middelmatige grootte, vergeleken met de grote plaatsen Tikal of Copán, maar de vondsten zijn van grote waarde. De beste architectuur, het beste beeldhouwwerk en stucreliëf kunnen er gevonden worden. In 2005 was ongeveer 2,5 km² van de stad blootgelegd. Men schat dat dit nog geen 10% is van de totale oppervlakte die Palenque ooit bestreek. De rest van het gebied, dat waarschijnlijk nog meer dan duizend gebouwen en andere constructies bevat, ligt nog verborgen in het oerwoud. Er was idd een stuk afgezet waar ze wachten op toestemming om te gaan graven.

Om eerlijk te zeggen vond ik dit mooier dan Chizen Itza. Maar ja, ze zeiden zelf al dat de Amerikanen het te ver in de jungle verscholen vinden.

Daarna in ieder geval verder naar San Cristobal, maar niet voordat we eerst bij de watervallen van Aqua Azul gestopt zijn. Daar konden we eventjes het water in springen en vergeleken met de Golf van Mexico die gewoon enorm warm was, was dit lekker verkoelend. Daarna terug de bus in op weg naar de lunch. Het zou nog een goed 1,5 uurtje rijden zijn....maar dat werd even anders.

Ze zijn overal drempels neer aan het leggen op de wegen in Mexico waardoor de bus aanzienlijk langzamer kan rijden. Dus het duurde al langer dan voorheen.

Maar toen kwamen we bij het plaatsje Ochicingo en daar kwamen we in de file.

In de jaren 90 is dit gebied erg bekend geweest om zijn boerenrevolutie. Waarbij de boeren de grond terug eisden omdat ze nu de grond pachten en voor een hongerloontje moeten werken omdat ze veel van hun opbrengst moeten afgeven. De zogenaamde Zapatisten hebben toen flink revolutie gevoerd, maar niet gewonnen. Het laatste jaar is die weer een beetje opgeladen en men had dus besloten om de hoofdweg te blokkeren. Iedereen die probeerde er met een voertuig door te komen kon een riek door zijn auto en lijf verwachten. Ze waren om 12 uur begonnen en toen wij er waren, was het rond 14.30 uur en niemand wist hoe lang het ging duren.

Tja, dan maar naar een toevallig dichtbij zijnd tankstation gelopen en daar de chipskasten en de koelkast geplunderd en dat was onze lunch.

Toen zijn we later toch maar richting het dichtsbijzijnd dorpje gelopen en hebben we daar op het centrale plein bij Hotel Central gezeten. Die mensen hadden nog nooit zoveel toeristen gezien.

De blokkade was letterlijk niets meer dan 3 vrachtwagens die de weg blokkeerden maar ja, niemand waagt het om door te rijden of er langs te rijden.
We hadden nog een aardige weg voor de boeg dus onze reisleider is gaan lobbyen en bellen. De verwachting was dat om 18 uur de boeren zouden stoppen, maar geen garantie. Rond 17 uur kregen we te horen dat we eventueel met kleine busjes verder konden gaan, maar zonder bagage.

Teruglopen naar de bus was ook ongeveer een 45 minuten dus toen besloten om toch tot 18 uur te wachten. Bleek ook de goede keuze want rond 17.15 uur kwam er een enorme hoosbui en daarna heeft men zijn biezen gepakt en kon onze bus door.

Daarna in kolonne over de bergpas, want tja, iedereen moest die kant op.
Rond 21.30 uur waren we dan in San Cristobal de las Casas.

Een stad in de Mexicaanse deelstaat Chiapas. San Cristóbal heeft 160.000 inwoners, waarvan een groot deel van de bevolking bestaat uit Tzotzil Maya. Het is de hoofdplaats van de gemeente San Cristóbal de las Casas.
Een gezellig stadje en heel tegenstrijdig als je ziet hoeveel armoede er is langs de weg hier naartoe.

San Cristobal is een leuke stad met een modern binnenstadje met oud tintje. De gebouwtjes allemaal verschillende kleuren geveltjes, veel kerken en cathedralen en heel veel kleine winkeltjes met vanalles en nog wat. Het ligt op zo´n 2000 meter hoogte, dus toen we de bus uitstapten op onze slippertjes en in korte broeken....vroor bijna je kont eraf. Zo koud was het, ongeveer 14 graden. Nog niet echt koud, maar te bedenken dat we ´s morgens bij 35 graden plus stonden.

Die avond hadden we echter genoeg gezien en nog een klein hapje eten ben ik meteen richting kamer gegaan.

De dag erna, vandaag, zijn we met een groot gedeelte van de groep richting een grote Canyon gegaan. Met een speedboat door een grote kloof varen met wanden die 1 km hoogte erboven uit steken. Onderweg nog wat kaaimannen (krokodillen) gezien en veel verschillende vogels, de ene met gele voetjes, de ander met groene, etc. Lekker verkoelend want het was weer behoorlijk opgewarmd daar.

Toen een broodje voor in de bus en meteen door naar San Juan Chamula, een indianendorpje tegen San Cristobal aan.

Alhoewel ze tegenwoordig in simpele stenen huisjes wonen is er nog steeds een sterke cultuur aanwezig. Ten eerste mag met absoluut geen foto´s maken van levende wezens, dieren of mensen. Want ze denken dat je dan de ziel meeneemt.

Verder zijn ze geen fan van buitenstaanders, maar zolang jij je gedraagt is het prima. Wij hadden daarom ook een lokale gids bij ons. Want het taaltje dat ze spreken is compleet anders dan Spaans. Deze inheemse indianen houden verschillende rituelen er op los zoals een kip in de kerk offeren. Die ligt overigens helemaal bezaaid met dennennaalden. Mensen schuiven die aan de kant om kaarsen, hoeveelheid wordt bepaald door de hogere heren en kan behoorlijk oplopen, te branden. Dan is er 1 ´heilige´ die een jaar verantwoordelijk is om ervoor te zorgen dat de vloer schoonblijft en niet in de fik vliegt. Ze noemen het een hele eer..nou, mij niet gezien.
Na een rondleiding waarbij we de markt, de kerk en ook de gevangenis (nog ouderwets een publieke gevangenis waar je een open cel hebt en dus iedereen je schande kan zien) weer terug richting bus. Rond 17.00 uur waren we weer in San Cristobal en na eerst wat spullen bij het hotel te hebben gedropt zijn we met een paar het stadje ingelopen. Eerst naar de Catedraal, toen wij binnen zaten kwam eerst de pastoor met hulpje naar ons toe, geheel in gewaad. Ik dacht eerst dat ik de camera weg moest doen, maar hij kwam juist vragen waar we vanaf kwamen. Nou, Nederland dus. Toen begon ie te glunderen en ons welkom te heten dat wij helemaal van daaruit naar zijn kerk waren gekomen. En ging ie verder naar een gezin die op het punt stonden hun kind te dopen. Toen ze met de familie langs kwamen lopen stelde de pastoor ons nog voor aan de familie omdat we van zo ver gekomen waren..hihi geinig. Dus een stukje doopsel meegemaakt. Daarna een tripje richting centrum gelopen, meerdere kerken bekeken, het centrale plein en ook een soort bakkersmarkt met alleen zoete gebakjes. Het krioelde daar werkelijk van de bijen en ander vlieggedierte. Dus een cupcake kopen is voor eigen risico daar. Toen kwamen we per toeval uit bij de Indianenmarkt. Bleek een markt te zijn voor verstoten Indianen, die hebben dus iets gedaan en zijn niet meer welkom in hun dorp. Ze hebben geen geld of wat en stonden daar met hun handelswaar proberen iets te verdienen. Veel dezelfde rommel, spiegeltjes en kraaltjes noemt onze reisleider het.

Bij het vallen van de avond zijn we een gezellig restaurantje ingedoken waar we een BBQ hadden genomen met zijn 4-en die erg lekker was. Met als voorafje tortilla´s met guacamole..yum yum. Me like.

Nou, en daarna weer terug richting hotel waar ik dus nu zit.
Morgen om 4.45 uur gaat de wekker, want we gaan de grens over richting Guatemala. Een behoorlijk corrupte grens dus er wordt een of ander scenario bedacht dat we hopelijk morgen snel de grens over zijn. Soms kan het uren duren want ze dwingen je te betalen of anders gewoon een paar uur wachten.

We zullen het zien.

Nou, adios vwb het eerste deel van Mexico en to be continued.

Groetjes
Marjo