Crocs and Barramundi

Nou, even denken waar we ook alweer gebleven zijn, in Darwin.

Vrijdag werden we door gids/chauffeur PJ opgehaald bij het hotel. Een praatgrage enthousiaste man met veel passie voor dit deel van Australië.

Begonnen met een citytour van Darwin, een stad die nog in opbouw is. Ze hebben een flinke klap gehad van Cycloon Tracey in de 70'er jaren niet die van laatst dat was vooral Cairns.
We zijn langs de gigantische kustlijn gereden, beetje vreemd want mensen zwemmen er en hebben BBQ's maar je moet evengoed opletten voor krokodillen want die hebben ze genoeg. Laatst was er een gespot die lag midden op het voetgangerspad zijn buik op te warmen.

We zijn daar naar het museum geweest waar een Aboriginal tentoonstelling was en ook verschillende opgezette dieren, waarvan ook 'Swetheart'. Hij is een meer dan 6 meter grote zoutwater krokodil die in de Billabong Sweet woonde. Hij hield van rust in zijn territorium en als er dan een boot op zijn terrein kwam beet hij de motor stuk. Hij heeft verschillende boten omgegooid maar was niet op zoek naar mensenvlees want hij heeft nooit mensen aangevallen maar alleen motoren van boten. Hij was op zijn rust gesteld zeg maar.

Vervolgens verder de stad uit, eerst hebben we een stop gemaakt bij Howard Springs, daar ligt een rivier/meertje waarin verschillende soorten vissen leven, ook waterslangen. Maar ook de Barramundi. Een typische Australische vis. Eerst leven ze in zoetwater en dan zij. Het mannetjes maar vervolgens gaan ze naar zoutwater en wordt diezelfde vis een vrouwtje...uuuhh Okay. Enfin zo'n vis kan 1,2 meter lang worden. En onze chauffeur dacht laat ik ze eens gaan voeren met kleinere visjes. Ze komen heel sloom en rustig op je af maar ineens slaan ze het visje uit je hand waarbij ze je hand niet raken. Mooi om te zien.

Vervolgens verder naar het dorpje Humpty Doo, jawel zo heet het echt, je verwacht zo de zeven dwergen voorbij zien lopen.

Volgende stop was Fogg Dam. Een waterrijk gebied midden in de Wetlands waar ze geprobeerd hebben waterbuffels te houden wat niet werkte wat ze maakten alles kapot. Toen zijn ze rijst gaan verbouwen maar net toen die geoogst kon worden kwam er een hele horde Magpie-ganzen aan die binnen 2,5 uur alles opgegeten hebben. Nu is het dus een gebied wat terug aan de natuur gegeven is en is het een broedplaats voor vele verschillende vogels zoals kraanvogels, etc.
Maar ook hier stond een waarschuwingsbord, ze hebben last van krokodillen waarvan er 1 heel agressief op mensen reageert, op die dam lopen is dus uit den boze. Alleen met auto's en dan hopen dat je geen platte band krijgt natuurlijk.
Maar goed zijn continue bezig om vallen te zetten maar meneer de krokodil trapt daar niet in.

Er waren 2 plekken waar je mocht stoppen voor een uitkijkpunt, daar lagen een soort rubberen ballonnen in het water. Mocht schnappi dus daar ik de buurt zijn dan ze je het aan de ballonnen kunnen zien en moet je als een haas maken dat je weer terug in je voertuig komt. Blijft toch spannend zoiets.

Via Bezoekerscentrum Windows of the Wetland zijn we verder op pad gegaan in de richting van Kakadu National Park. Australisch grootste park qua omvang net zo groot als half Nederland.
Wij sliepen 2 nachten in het park in huisjes.

Ook daar bij iedere kreekje of rivier stonden de waarschuwingsborden dat er crocs waren dus ga geen pootje baden.

's Avonds met de groep gezellig gegeten. En des te later het werd des te meer gezelschap van gekko's en andere kruipende beestjes. Ook kwam er plotseling een 'hond' voorbij lopen...uuuhhh of wad het toch een dingo, die laatste bleek het dus te zijn. Ook was er een vogel die probeerde dichter bij de tafeltjes te komen. Iedere keer als we keken bleef ie stokstijf staan. Keek je weg dan trippelde ie weer dichterbij. Geinig.

Maar toen de counters van het restaurant (het was verder allemaal in de openlucht dus heel open) dichtgingen zijn we ook maar naar onze huisjes gegaan en ja hoor daar komt een slangetje van zo'n 30 cm langs de zijkant gekropen.

Gekko's, hagedissen, rupsen, 1000-poten, kakkerlakken kan ik gerust tegen maar slangen....ieks.

Maar ja overleefd, wij ook.
De dag erna toen we bij de bus verzamelden kwam PJ heel enthousiast naar ons toegelopen met een foto van de zonsopgang bij de billabong (uiterwaarden in het batte seizoen), prachtig mooi. Maarreh zitten daar ook geen crocs? 'Gewoon opletten en niet met je voeten het water in gaan'...Okay dan misschien morgen dan toch maar eens wat eerder opstaan.

Nou, hup de bus in op weg naar Nourlangie Rock. Daar zijn verschillende Aboriginal tekeningen ontdekt, sommigen van wel 300 jaar oud (de dieprode op de foto's).

Daar hebben we een wandeling vab zo'n 1-1,5 uur gemaakt via een uitzichtpunt. In de verte konden we Arnhemland zien, vernoemd naar een gezonken Nederlands schip, de Arnhem. Tegenwoordig onbekend terrein van de aboriginals. Je mag er alleen met een vergunning komen en dan moet je al een hele goede reden hebben. Geen toeristen dus. Dit land behoort aan de aboriginals en zij willen geen westerlingen zien zodat hun eigen traditie volledig in tact blijft en niet beïnvloed wordt door een andere cultuur.

Voor een picnic lunch hebben we eerst een broodje gehaald bij de supermarkt in Jabiru. Midden in Kakadu een dorpje waar je alleen mag wonen als je in de Ranges Mijn werkt waar Uranium gevonden wordt.
We zijn ook naast de mijn gereden en je ziet gewoon de schade die in de natuur aangericht wordt.

De culturele eigenaar van Kakadu is dhr Jeffrey Lee, een doodgewone aboriginal. Geboren en getogen in het gebied. Kakadu heeft een bestuur van 10 aboriginals en 3 westerlingen.
We hebben dhr Lee ook toevallig in het echt gezien want hij liep net bij onze logde rond, hij is namelijk ook ranger in het park. Een magere kerel die niet veel te makken heeft. Grijs baardje en sjokt net als de meeste aboriginals op een rustig tempo door. Vreemd om dan vervolgens te horen dat hij een persoonlijke deal van 4 biljoen (geen typfout hoor) heeft afgeslagen van een mijnbedrijf om een stukje land af te staan om mijnbouw toe te staan. Sterker nog hij heeft gevochten en vorig jaar gewonnen dat het gedeelte nu onder Kakadu valt en nooit geen mijn activiteit mag plaatsvinden.
De bestaande mijnen moeten nu dus stoppen en mogen alleen uitzoeken wat ze al gemijnd hebben maar mogen dus niet meer verder boren en uithollen.

Antwoord van dhr Jeffrey: ik heb niets met geld dat verlies je alleen, ik hou van mijn land en dat blijft altijd bestaan.
Nou, er zijn weinig mensen die hem dat nadoen en zo'n bod afslaan.

Rond een uur of 14 uur waren we terug bij de lodges en de temperatuur was boven de 30 graden dus ik denk '3 maal is scheepsrecht' ik ga zwemmen. Op deze reis twee keer eerder geprobeerd maar 's nachts koekt het heel hard af dus was het water ijs- en ijskoud. Maar nu...zou het.... hup badpak aan, handdoek mee, slippertjes aan volle spoed richting zwembad.

En ja hoor....ik kom de hoek om weer een slang. Ditmaal een langere versie van zeker 1 mtr, wel wen dunne. Ik in paniek, dat beest in paniek naar ik zag dat de slang meer paniek had dus ben ik maar even blijven staan terwijl de slang zijn best deed zo snel mogelijk weg te kronkelen. Heb ik geen foto geknipt?...nee ik wilde zsm weg daar...brrr. Niets aan de hand dus maar zal nooit mijn lievelingsdier worden. De chauffeur meent dat het een boomslang was, niet giftig. Mij maakt het niet uit giftig of niet, het blijven glibberige enge dingen.

Zo, nog warmer gekregen dus en verder naar het zwembad.
Voet 1 heel verzichtig op trapje 1....heerlijk. Plons, toen de rest. HEERLIJK, het heeft 22 dagen geduurd maar gelukkig nu een zwembad waar je geen schaatsen voor nodig hebt.
Goed voorbeeld doet volgen dus de rest was er ook zo. 7 van ons moesten eerder vertrekken voor een yellow water cruise. Nou ik heb wel vaker krokodillen of alligators vanuit de boot gezien dus deze excursie laat ik aan mij voorbij gaan en blijf ik lekker met nog 2 anderen achter in het zwembad.

's Avonds lekkere Barramundi curry gegeten.

De dag erna maar vroeger de wekker gezet en hopen dat de slangen en crocs nog slapen naar de billabong gelopen en het gaf weer prachtige kleuren. Toen ik terug liep kwamen er nog 2 van de bus maar de zon was toen al op dus de kleuren iets minder spectaculair.

Vervolgens de koffers weer de bus in en op weg naar Litchfields National Park, een park waar veel mensen uit Darwin een dagtochtje naar maken. En dat het lang weekend is ivm feestdag 1-5 (labour day) en ook de eerste dag van het 'dry season' hadden dat dus veel mensen gedaan. Met als resultaat dat ons veelbelovend zwemparadijs redelijk druk was.

Eerst een picnic lunch waarbij een grote hagedis wanhopig op zoek naar eten was en voor sommigen in de groep iets te dichtbij kwam. Vervolgens een kleine wandeling van zo'n 20 minuten binnendoor gemaakt en toen bij de watervallen.

De Florence Falls, een prachtige waterval met een lagune ervoor waar je heerlijk kon zwemmen in superhelden water. In dit park zorgen de rangers ervoor dat op die plekken geen crocs zitten, en zoals onze gids zei 'wil je het zeker weten ga dan niet als eerste het water in'. Ze blijven de humor hoog houden hier.

Na een half uurtje zwemmen (lang niet iedereen ging erin) op naar Buley Rockhole waar we ook nog even een plonsde konden nemen.
Heerlijk afgekoeld verder terug in Darwin aangekomen.

Daar merkte je dat bij velen de vermoeidheid toeslaat.
Maar het is zonde om in je hotel te blijven zitten op onze laatste dag in Darwin dus met nog 4 anderen heb ik een taxi richting Mindil Beach gegaan waar gisteren de opening van de Mindil Market was, iedere vrijdagavond en zondag avond in het droge seizoen is hier markt. Afgelopen vrijdag zou de opening zijn maar toen viel alles letterlijk in de regen dus is het niet open gegaan. Gisteren was echter een heerlijke dag en dat was te merken want volgens mij zat heel Darwin daar.

Eerst naar het strand voor de zonsondergang geweest, hij was net onder maar evengoed mooie kleuren nog. Vervolgens over de markt gelopen waar al je zintuigen geprikkeld worden. Het begint met muziek, links de didgeridoo een blaasinstrument van de aboriginals. Het lukt mij niet om er een fatsoenlijk geluid uit te krijgen deze meneer dus wel want hij had er 4.
Overal kraampjes met vanalles, en ook heel veel eetkraampjes, van Taiwanees, Thais, Vietnamees, chinees, Indisch, Russisch, Australisch, hamburgers, hotdogs, pizza, Grieks...kortom de keuze was reuze. Verderop een vuurspuger. Je kwam oren en ogen en vooral plaats om te lopen tekort.
Na een hapje te hebben gegeten (voor mij is het de Vietnamees geworden) zijn we weer een taxi ingesprongen en terug naar het hotel. Leuk om er toch geweest te zijn...check.

Koffer weer inruimen en vliegklaar maken want vandaag werden we on 5:30 uur opgehaald voor onze laatste binnenlandse vlucht via Gova (Arnhemland),waar je dus vergunning moet hebben om het gebied verder in te gaan, naar Cairns.
Met de binnenlandse vluchten ten einde is er ook een einde aan de 20kg eis want terug naar Europa mag ik 30 kg mee...dus EINDELIJK souveniers shoppen. Dat heb ik dus vanmiddag gedaan, even langs het lagunezwembad, want hier kun je vanwege de crocs het water ook niet zomaar in weer verder. Onderweg nog even pinnen want in Grubbenvorst kan dat schijnbaar niet meer ;-)

Vanmiddag ook even een versnelling lager, energie opladen.

Morgen hele dag naar Cape Tribulation en Daintree. Tropisch regenwoud (helaas weer kans op ssslangen) en mooie baaien en overmorgen ga ik in de grootste aquarium ter wereld zwemmen, het Great Barrier Reef, dat is te ver voor de crocs.

Nou, zijn jullie ook weer bij.

Haije wah