Cars en aboriginals - Reisverslag uit Yulara, Australië van Marjo Hendrix - WaarBenJij.nu Cars en aboriginals - Reisverslag uit Yulara, Australië van Marjo Hendrix - WaarBenJij.nu

Cars en aboriginals

Door: Marjo

Blijf op de hoogte en volg Marjo

24 April 2017 | Australië, Yulara

Coober Pedy, een klein dorpje in de outback, in the middle of nowhere letterlijk.
Een mijnwerkersdorpje waar de plek is waar het meeste opaal ter wereld gevonden wordt. Opaal is hier relatief goedkoop maar een pot Nutella choco pasta niet want die moet van ver komen.

Als je richting Coober Pedy komt zie je de rode/roze zandhopen al liggen. Van opruimen op platstrijken hebben ze hier nog niet van gehoord. Het dorpje binnenrijdend zien we de eerste aboriginals. Helaas zijn dat meestal de mensen die een drank- of drugsprobleem hebben die op straat rondhangen.

Australië ziet nu in hoe schandalig ze met de inheemse bevolking omgegaan zijn en begint nu met een verzoeningsactie door beetjes land terug te geven. Heel anders dan de Maori in Nieuw-Zeeland. Maar gelukkig is het wel aan het veranderen.

Verder lijkt de tijd in het dorpje te hebben stil gestaan en kan ik alleen maar aan de stripserie Cars denken. Dit kon hier zo bedacht zijn.
Een drive-in bioscoop, autokerkhoven met echte roestige oude auto's en mijnwagens, echte ouderwetse diners en overal opaal te koop.

Ook zie je overal luchtpijpen boven de grond uit steken. Gek om te beseffen dat daar een huis onder ligt. Een gedeelte heeft gewoon een huis boven de grond maar ook een heel groot gedeelte onder de grond in een oude mijnschacht.
Er staan overal borden dat je niet achteruit mag lopen omdat je dan zo in een diepe schacht kunt vallen.
Soms moet je risico's nemen dus toch stiekem een moondance gedaan :)

Ja claustrofobie is hier niet aan te raden maar met temperaturen ver boven de 40 graden is het wel koel natuurlijk.
Wij lopen hier in korte broek en shirt maar de lokale mensen vinden het nu met 26 graden erg koud. Als de zon onder gaat is het wel meteen frisser.

Nu inmiddels onderweg naar Uluru, een van de hoogtepunten van deze reis. Het heiligdom van de aboriginals. Dreamliner zone, niets met dromen te maken maar de aboriginals dachten dat bij iedere berg, spleet of ander natuur fenomeen de oergoden zo de wereld geschept hebben. Daar komt dreamtime vanaf.

De weg ernaar toe is heel makkelijk, bijna een rechte weg alleen wel een van 500 km en dan nog 200 km naar links.
Het verkeer wordt schaarser, veel 4x4 jeeps een enkele motor en zelfs 2 'idioten' op een fiets en geen elektrische. Een witte auto is hier niet aan te raden want die is meteen vol rood van de ondergrond hier. Die is vuurrood, prachtig hoor. Als je niet van witte zolen houdt is hier je probleem zo opgelost :-p

Een lezer onder ons heeft 4 auto's geteld op dit stuk van de route enkele jaren geleden naar bij ons was het bijna file rijden, wel zeker 30 auto's, motors of road train op 700 km....poeh poeh, bijna file dus. Dat ze hier het rekening rijden nog niet hebben ingevoerd...

Onderweg nog een enkele road train gezien, vrachtwagens met 2 of 3 aanhangers, maximaal 53,5 meter lang. Zo worden de afgelegen gebieden beleverd.

Na 4 uur rijden hebben we de staat Southern Australia (SA) verlaten en zijn we Northern Territory (NA), inmiddels onze 5de staat, binnen gereden.
De anderen waren New South Wakes waar Sydney in ligt, Tasmania en Victoria waar Melbourne in ligt.

Alleen Western Australia slaan we over.
En dan te bedenken dat we na deze rondreis nog maar amper 5% van het land gezien hebben en dan denk ik dat ik het nog ruim aanhoudt.

Je ziet hier verschillende autowrakken langs de weg die meestal wel gestript zijn dus al het nog bruikbare is eraf of eruit gehaald.

Onderweg nog wat kuddes koeien gezien en ook een paar keer op een mooie regenboog in de verte.

Wij rijden op de Stuart Highway nu, zo'n 4000 Miles (6400 km) tussen Adelaide en Darwin van zuid naar noord en je kunt ook nog Anderson rijden ;-)
Proporties dus heel anders dan in Europa. Hier zie je gerust een reclamebord van een motel zo'n 500 km verderop.
Er tussenin is gewoon 'een heleboel niets'.

De voorspelling bij Uluru is 30 graden....ijskoud dus voor daar dan. 's zomers is het met gemak 45+ in de schaduw.

De eerste monoliet die we zagen lijkt op Uluru maar is Mt Connor, wij hadden hem door ook al probeerde onze chauffeur ons anders te overtuigen. Het blijkt dat er wel eens toeristen zijn geweest, foto geknipt en terug gegaan er later achter komend dat de echte 100 km verderop ligt.

We waren rond 17 uur bij het dorpje net buiten het nationaal park. 30 jaar geleden lagen alle campsites nog aan de voet van de berg. Torn is er echter een 9 maanden oude baby verdwenen. Ouders werden verdacht maar nu gaat het verhaal dat de baby door dingo's is weggehaald en opgevreten. Het proces loopt schijnbaar nog. Dingo's lijken erg op honden maar huilen een beetje als wolven. Het zijn wilde dieren dus als die honger hebben.....wie weet.
Hopelijk horen er er vannacht een paar.

Maar nadat we in het motel waren aangekomen gingen we een half uur later weer op pad, op weg naar de zonsondergang.

En we hebben een mooie gezien. De 'rock' zoals ie hier genoemd wordt wordt ook wel kameleon genoemd omdat hij afhankelijk van het licht verschillende kleuren aan neemt en wij hebben inderdaad zwart, oranje, felrood en zelfs beetje paarsig gezien.
Als je er al aan komt rijden maakt de rock grote indruk. 'S werelds grootste monoliet van kalksteen, 600 miljoen jaar oud, 348 meter boven de grond (en onder de grond nog meer) en een omtrek van 9,4 km. Als je dichterbij komt zie je de verticale strepen. Men denkt ook dat in de dreamtime de rots gekanteld is.
Voor de Anagu aboriginals de heilige plek. Het wordt dan tegenwoordig ontmoedigd om de berg op te lopen om respect te tonen.
Wij gaan er morgen omheen lopen, meetlint mee en kijken of mijn boekje klopt.

Morgen gaan we met een lokale gids mee eerst voor de zonsopgang en dan voor eerst een wandeling naar de Olga's tegenover Uluru en dan on Uluru heen.

Morgen trekken we verder naar Kings Canyon waar weer een pittige klim/wandeling van 4 uur te wachten staat. Daar gaan we mee beginnen om de warmte zoveel mogelijk voor te zijn. Voor de lokale mensen is het koud, voor ons met 28 graden meer dan warm genoeg.

Morgen geen internet dus gaan we de sterrenhemel bekijken. Gisteren al Jupiter en Zuiderkruis kunnen zien.

See ya mate!

Ps, quizvraag: wat klopt er niet op de foto met het kangaroe verkeersbord bij dit bericht?

  • 24 April 2017 - 15:49

    Hanneke:

    Antwoord op de quizvraag: Extra linker armpje/pootje....ga ik door voor de koelkast????

  • 24 April 2017 - 18:59

    Henk:

    In zo'n situatie zou ik me zorgen maken, de bus stopt niet zomaar in de berm.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Marjo

Actief sinds 23 Feb. 2008
Verslag gelezen: 382
Totaal aantal bezoekers 149678

Voorgaande reizen:

12 Augustus 2023 - 19 Augustus 2023

Madeira

24 December 2022 - 30 December 2022

Kerstmis in Marokko

19 April 2022 - 25 April 2022

Bon bini Curaçao

06 September 2021 - 17 September 2021

Op zoek naar het Noorderlicht

28 September 2019 - 09 Oktober 2019

1001 nacht

06 April 2017 - 05 Mei 2017

Down Under!

16 September 2016 - 30 September 2016

Cycladen - Griekenland

07 December 2015 - 31 December 2015

Nieuw-Zeeland

26 Juli 2014 - 10 Augustus 2014

Hola amigos!

22 Oktober 2013 - 07 November 2013

Wie gaat er mee naar de dierentuin!

21 Juli 2012 - 29 Juli 2012

Het land van de Salsa

29 Juli 2011 - 11 Augustus 2011

India

06 Mei 2011 - 18 Mei 2011

Paradise Island

22 Mei 2009 - 29 Mei 2009

1001 nacht

23 Oktober 2008 - 14 November 2008

Vietnam part 2

23 April 2008 - 14 Mei 2008

Lama's en Inca's

Landen bezocht: