Afvinken

Afvinken
Goedemorgen allemaal
Gisteravond geen zin en puf meer in een reisverslag, maar wel een hele mooie dag beleefd

Allereerst wakker worden met een mooie strakke blauwe lucht, geen wolk te zien. Dat is al een bonus. In de ochtend heb ik het dorpje Andenes wat rond gestruind want om 11:30 uur moest ik mij melden bij Sea Safari. Gisteren stond er een walvissentocht gepland.

Dat is ook vooral waarvoor men naar Andenes komt. Zo’n 45 zeemijlen van de kust (45 minuten met zo’n snelle boot) ligt Bleik Canyon. Een ondergrondse canyon van 3 kilometer diep. Daar zwemmen dus potvissen rond de grootste van de tand walvissengroep. Deze heb ik al eerder in Nieuw-Zeeland gezien daar lag inderdaad ook zo’n canyon/kloof onder water. Ze kunnen met gemak 2 uur onder water blijven en daardoor kunnen ze 3 km omlaag zwemmen om een reuze inktvis op te peuzelen. Vervolgens komen ze zo’n 10-15 minuten naar de oppervlakte waar ze gewoon rustig aan de oppervlakte drijven. Je ziet dan maar 1/3 van hun lichaam, de staart ligt tijdens het drijven onder water naar de duik van deze walvis is het mooist want de staart is de bekende grote brede walvisstaart. Ze worden 16 meter lang.

Maar niet alleen de potvis maar ook dwergvinvissen (al is hier weinig dwerg aan want ze worden 5-6 meter lang. Normaal zijn ze nieuwsgierig maar in Noorwegen jaagt men nog op walvissen en dat lijkt ze hier schuwer te maken.
Ook de gewone vinvis, een visje wat 20 meter kan worden. Die zijn moeilijk te volgen maar herkenbaar door hun hoge spuitgat/blowhole. Ze blazen wel 5 meter recht de lucht in.

En ook is dit het gebied waar orca’s voorkomen. In de wintermaanden kun je er hier mee zwemmen maar dat is een ervaring die ik aan mij voorbij laat gaan.

Maar hoe dan ook, het blijft wild en ze zijn er of niet. Ze komen niet op commando.

Onze tocht was een uur vertraagd wat meestal wil zeggen dat ze hebben moeten zoeken voor de walvis. Ze hebben de afgelopen week niet kunnen uitvaren wegens het slechte weer. Dus gisteren kon het eindelijk weer en dan is het even zoeken waar ze zijn.

Dan nog maar een uurtje van het mooie uitzicht genieten. Ook geen straf. Om 12:30 stond ik weer klaar en mochten we de pakken aantrekken die je warm houden op zo’n boot en droog ook. Ditmaal ben ik niet met een grotere boot gegaan maar met een RIB boot, een Rigid Inflatable Boat. Een harde stevige opblaasboot eigenlijk al lijkt het niet op een opblaasboot.
Nadeel van dit soort boten is dat het moeilijk is om vanuit deze boot potvissen te zien want je drijft zelf ook op de oppervlakte maar als je ze vindt heb je een prachtig gezicht op ooghoogte. En ze zijn snel en wendbaar die boten.

Op onze boot zat een dame rond de 25 die haar PHD ofwel promotie onderzoek naar walvissen deed. Zij kon met een bepaalde apparatuur horen of er een of meerdere potvissen waren, onder water maken ze een klokgeluid alsof je met je vingers klikt. Zij kon dan inschatten hoe ver ze ongeveer van ons vandaan waren en of ze omhoog kwamen. Ze leven alleen maar jagen met 2-3 tegelijk.

Na een 45 minuten op de boot wat ook wel gaaf was want je ging met een behoorlijke vaart over de golven en we hadden toch behoorlijk wat deining, ik had vooraf een pilletje tegen zeeziekte ingenomen, beter het zekere voor het onzekere.
Toen kwamen we bij de canyon aan en ze hoorde dat er een op 800 mtr diepte zat die nog niet naar boven kwam, dus verderop zoeken. Dit proces heeft even geduurd totdat ze hoorde dat er eentje boven moest zijn of bijna boven moest komen. Iedereen opletten voor spuitgaten dus. En in de verte zagen we hem dus de boten (wij waren met 2 RIB’s) er vol gas heen maar voordat we echt in de buurt waren zagen we de staart naar boven komen en weg was ie. Hmmm….

Verder zoeken en iedereen begon toch een beetje de hoop te verliezen. Maar in de verte zagen we ineens het hoge spuitgat van de gewone vinvis, maar deze is niet te volgen dus we gingen verder voor de potvis. Ineens zag je overal om je heen kleine vinnen met een golvende beweging boven water komen, diverse dwergvinvissen (minke whales noemen ze die in het Engels voor de steris mensen onder ons). Daar heb ik geen foto van overigens die waren te snel.

En ja hoor onze gids hoorde een nieuwe potvis naar boven komen en beet. Maar ook deze leek maar kort boven te blijven en onze gids schreeuwde ‘hè is going to dive’ ofwel camera’s in de aanslag want hij duikt onder dus de staart komt eraan.
Hij was even verdwenen voor een minuutje maar geen staart….uuuhhh. Hij bleek zich te hebben gedraaid en kwam recht naar onze boot. Dit doen ze normaal nooit. Maar hierdoor moest onze boot op gepaste afstand blijven en konden we van zo’n 75 meter afstand het dier bewonderen en na 10 minuten vertrok ie en zwaaide hij gracieus af met zijn staart. Dit heb ik gefilmd want wij zaten nu aan de zijkant van hem dus foto zou lastig worden, zie bij video’s dus.



Groetjes
Marjo