Verliefd!

Jaja, helemaal hotel de botel....op Tasmanië.
De Australische eilandstaat waar in de stad Hobart 200.000 mensen wonen en in de rest van het land 400.000. Qua oppervlakte net zo groot als de Benelux. Ontdekt door Abel Tasman die het eerst Van Diemenland noemde. Toen de Engelsen het overnamen is het Tasmanië geworden.

Delen van het eiland zijn nog ondoordringbaar maar doordat het veel regent is het ook heel groen en bosrijk. Veel bergen en een gigantische grote en mooie kustlijn. Veel natuurlijke baaien.

Je merkt de Engelse invloeden, victoriaanse huisjes en sommige dorpjes lijkt de tijd zelfs stil te hebben gestaan qua gebouwen. Behalve Hobart veel laagbouw.

Gisteren zijn we naar Freychinet gegaan. Een natuurpark zo'n 3 uur rijden van Hobart. Hier is dat een klein stukje maar als je het naar Nederland omrekent zou het betekenen even op excursie naar een Waddeneiland en weer terug.

Freychinet is ook weer gigantisch groot, 16.800 hectares.
Mooie bergen vol met eucalyptus-en acaciabomen.
Hoogtepunt is de Wineglass Bay, een natuurlijke baai die lijkt op een wijnglas (wel je fantasie gebruiken).

Maar daar kun je niet zo 1,2,3 met een auto komen want de enige manier om er te komen is te voet en bergop. Met de spierspijn van de Blue Mountains nog in de bovenbenen was het wel weer even afzien (jaja, word idd ook jaartje ouder :-p ).
Maar het was 18 graden met zonnetje en wind dus perfect wandelweer. Dus na 1-1,5 uurtje klauteren waren we bij het uitzichtpunt wat zeker de moeite waard was. Voor diegenen die nog energie over hadden kon je nog verder naar de Hazards (andere kant van de baai) maar ik ben daar toch even afgehaakt omdat dit ook weer steile trappen omlaag waren (en dus ook weer omhoog op een gegeven moment).
Dus ik ben met nog een paar richting parkeerplaats gelopen (ook weer een goed uurtje) en onderweg 1 Wallaby gezien. Even naar het toilet wordt je daar zowat onder de voeten gelopen door een andere Wallaby, ze waren op zoek naar water en het is de laatste tijd droog geweest hier.

Het voordeel dat we een kleine (11 personen inclusief reisleider) groep hebben die ook nog jong en sportief is, was iedereen ruim een uur eerder bij de bus. Nou dan maken er even een omweg via Richmond, het oudste dorpje van Australië met het oudste kerkje (1832), de oudste school en ook de oudste brug.

Toen terug naar Hobart.
Vandaag om 7:15 weer vertrekken richting haven gewandeld. Daar een andere bus in op weg naar Port Arthur, dat ligt op een schiereiland in het zuidoosten. Prachtige omgeving waar we doorheen reden, bosrijk en ook langs de kust. Een paar jaar geleden heeft hier een grote bosbrand veel verwoest, 50 km breed was de brand om even een indruk te geven van de omvang.

Na een goed 1-1,5 uur rijden hadden we eerst een koffieshop met scones en lavendelboter, die ze gemaakt hadden van de lavendelvelden die daar ook liggen.
Vervolgens een korte rit waar een bootje zat te wachten.

Iedereen kreeg een lange rode wind-/regenjas aan, riemen vast en langs de zuid-oost kust van Tasmanië gevaren. Ik heb heel wat kusten over de wereld gezien maar deze was echt verreweg de mooiste die ik ook gezien heb.
Emerald groen water met gigantisch hoge rotsen. Veel grotten en ook ondergrond.
WOW!!
Onderweg nog verschillende zeehonden en zeeleeuwen gezien, verschillende soorten zeemeeuwen en ook verschillende soorten albatrossen, mooi om te zien als die gaan opstijgen en zweven.

Ook kwamen we bij Tasman Island. Voor diegenen die recentelijk Floortje Dessing naar het einde van de wereld hebben gekeken is dit vergelijkbaar met Maatsuyker Island, wat een stuk verderop ligt.
Een eiland waar een vuurtoren op staat waar 2 mensen 1 jaar lang wonen om het eiland en de vuurtoren te onderhouden. Verder is daar ook helemaal niets, geen voorzieningen of wat. Dus je moet je eigen kostje kweken, slachten, etc. Ieder jaar werden ze op dit eiland afgelost. Maar je hoeft daarna nooit meer te werken dus je verdient wel wat.

Aan de zuidkant waait het altijd behoorlijk, de kust is daarom moeilijk begaanbaar. Wij hadden geluk want het was ook vandaag een hele mooie dag dus we zijn een klein stuk langs de zuidkant gevaren, prachtig uitzicht al was het wel een uitdaging om een foto te knippen want de boot moest behoorlijke golven over, iedereen zat dan ook in de gordel, staan mocht niet (kon ook niet).

Toen zijn we een rustige natuurlijke haven en daaropvolgend natuurlijke baai ingevaren en na de lunch zijn er naar een soort opvang voor Tasmanaanse Duivels gereden. Ze zien er lief uit naar als de de kans krijgen bijten ze zo je vinger af met bot en al. Zenuwachtige beestjes maar leuk om te zien.

Ze zijn met uitsterven bedreigd maar dankzij dit soort beschermprogramma's hopen ze dit te voorkomen.

Ook hadden ze verschillende Wallaby's en Kangaroos. En het was voedertijd, je mocht dus voer pakken en het de dieren voeren. Nou dat wisten ze wel, komt er eentje op me af die met zijn twee voorpoten mijn had vastpakte en binnen no time mijn hand leeggegeten had. Als die op hun twee achterpoten staan komen ze zowat op gelijke hoogte met je dus best indrukwekkende beesten, ze leunen op hun staart om omhoog te komen trouwens.
Mooi om te zien en te doen, en dit waren natuurlijk redelijk tamme dieren en nog niet eens de reuze kangaroo. Die is waarschijnlijk dus groter dan jezelf.

Ook waren er twee met een kleine in de buidel, ziet er niet uit dat het handig ligt maar de baby zelf zal er anders over denken waarschijnlijk.

Na weer een mooie dag via de kust terug in Hobart waar ik nog gauw een portie verse calamaris opgepeuzeld heb.

Tasmanië gaat als diamant in de boeken. Echt een aanrader.
Als ik ooit ga emigreren....dan weet ik waarheen.

Nu koffer weer klaarmaken want morgen weer het vliegtuig in richting Melbourne.

Tot de volgende keer.

Groetjes
Marjo